Feedback geven via video in plaats van via geschreven tekst kan leiden tot meer begrip

Ik pleit tijdens virtuele klas-sessies en face-to-face presentaties er regelmatig voor om vaker video te gebruiken als je feedback geeft  bij online en blended learning. Daisy Yuhas beargumenteert in How Giving Students Feedback Through Video Instead of Text Can Foster Better Understanding wat de voordelen hiervan zijn.

Dat doet zij door middel van ervaringen van docenten en cognitief psychologisch onderzoek. De belangrijkste wetenswaardigheden uit haar bijdrage zijn:

• Studenten vinden feedback op een essay meer motiverend als deze feedback mondeling wordt uitgesproken. Zij hebben meer het gevoel dat zij kunnen leren te schrijven.
• Het is niet altijd mogelijk om iedere lerende één-op-één te begeleiden. Persoonlijke, vijf minuten durende, video feedback kan persoonlijke gesprekken simuleren. Je bereikt daarbij een groter publiek.
• Met behulp van video’s kunnen docenten zinvolle feedback geven op ‘het grote plaatje’, bijvoorbeeld op de rode draad van gemaakte conceptuele fouten. Bovendien is het minder tijdrovend dan het uitschrijven van aantekeningen.
• In vergelijking met een aantal jaren geleden beschikken we nu over meer toegankelijke technologieën die je helpen feedback via video te geven. Bijvoorbeeld applicaties voor het maken van screencasts waarbij je specifieke passages in tekst kunt aanwijzen.
• Lerenden reageren vaak positief op feedback die via video wordt gegeven. Zij nemen vaak meer verantwoordelijkheid voor de uitwerkingen die zij hebben gemaakt. Ook bevordert het authentieke en persoonlijke karakter van een video, gemaakt door een docent, binding.
• Video bevat meer aanwijzingen voor communicatie, zoals de toon van de stem en de gezichtsuitdrukking, dan een geschreven boodschap. Die aanwijzingen maken het voor de lerenden gemakkelijker om de betekenis van hun docent correct te interpreteren.
• Spreken en opnemen biedt een docent meer vrijheid en kost minder inspanning dan het componeren van geschreven terugkoppeling.
• Door gebruik te maken van video’s, passen docenten meestal een ongedwongen, conversatiestijl toe. Deze wordt door lerenden als authentiek en toegankelijk ervaren.
• Terwijl video veel communicatieve aanwijzingen bevatten, zijn deze bij geschreven tekst zeer spaarzaam. Daarom moeten we meer mentale inspanningen verrichten bij het interpreteren van geschreven tekst (blijkt onder meer naar onderzoek naar e-mail). Je kunt daardoor met geschreven tekst moeilijker ‘volledig’ communiceren.
• Hoe meer we weten over een docent, des te beter zijn we in staat de betekenis van terugkoppeling te interpreteren. Als een lerende de docent niet goed kent, is de kans groter dat feedback verkeerd geïnterpreteerd wordt. Zonder communicatieve aanwijzingen zoals de intonatie of de gezichtsuitdrukking, kan de gemoedstoestand van de lerende interpretaties makkelijker beïnvloeden.
• Ons brein is gewend om face-to-face te communiceren. Naarmate we meer van dat specifieke kanaal afwijken, zijn we minder in staat efficiënt te communiceren. Het gebruik van video lijkt meer op face-to-face communicatie dan communiceren via geschreven tekst.