Ik heb besloten te stoppen met Foursquare, de applicatie waarmee je kunt laten weten waar je bent en wat je daar doet. Het artikel 2011: The Year the Check-in Died was aanleiding om op het gebruik te reflecteren.
Ik heb de volgende redenen om te stoppen:
- Op zich is het best grappig om burgemeester te worden van ijssalon Ghianni in Nijmegen-Oost, van eetcafé Klinkklaar of van Hotel Au Quartier in Maastricht. Ook leuk zijn de badges die je kunt verdienen (zoals Explorer of Super Mayor. Maar na bijna twee jaar is de lol er eigenlijk wel vanaf.
- De tips zijn best handig. Vooral als ze gegeven zijn door gebruikers, en niet door bedrijven zelf. Maar volgens mij zijn er andere, slimmere, toepassingen hiervoor. Je hebt daarvoor geen tools nodig om in te checken. Augmented Reality-applicaties, zoals Layar, zouden de mogelijkheid moeten hebben om gebruikerstips toe te voegen en te raadplegen. Deze applicaties gaan uit van 'pull', in plaats van 'push' (waar Foursquare in feite op gebaseerd is).
- Ik ben in de bijna twee jaar, dat ik Foursquare gebruik, nog nooit iemand dankzij deze applicatie spontaan tegen gekomen (serendipity). Ik ben bekenden wel tijdens congressen tegen gekomen. Maar toen wist ik al dat zij daar waren. Daar heb ik Foursquare niet voor nodig. Twitter, in combinatie met een hash tag, voldoet prima.
- Ik bespeur ook wel irritatie bij mensen die ik ken, als je inlogt op voor de hand liggende plaatsen. Foursquare heeft in hun ogen een hoog 'lekker belangrijk'-gehalte. De tweets voegen ook vaak weinig toe.
Ik stop hier dus mee. Foursquare gaat bij mij op de 'hype-hoop'. Net als Ditto. Dit geldt wat mij betreft duidelijk niet voor locatiegebaseerde applicaties op zich.
Ik heb de apps van mijn iPhone en iPad verwijderd. De 1000 check-ins zal ik net niet halen. Het Foursquare-account houd ik nog even aan. Wie weet ontwikkelt de applicatie zich verder, waardoor ik wel weer toegevoegde waarde zie. Op naar het volgende experiment met sociale media.
Verder heb ik met mezelf afgesproken kritischer te zijn op de tweets die ik stuur. Ik gebruik voortaan alleen mentions als ik denk dat een derde ook iets aan de dialoog heeft (anders gebruik ik de direct message). Tweets als 'tijd voor een prosecco' zal ik niet meer -zo vaak- de wereld in sturen. Ook een tweet moet betekenisvol voor een ander zijn, heb ik besloten.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie