En zo leer ik

De laatste tijd krijg ik steeds vaker de vraag om eens expliciet te maken hoe ik sociale media gebruik om te leren. Mijn weblogbijdragen maken daar uiteraard deel van uit. In deze blogpost focus ik me op twee onderdelen. In de eerste plaats op hoe ik diverse tools gebruik om bronnen te vinden, te filteren en te verwerken. Het tweede element is het live bloggen tijdens een congres.

Uiteraard leer ik veel tijdens mijn werk, in gesprekken met collega’s binnen en buiten de Open Universiteit, door middel van online masterclasses van OpenU en door het verzorgen van presentaties en het schrijven van publicaties. Maar hoe gebruik ik sociale media voor het cureren en verwerken van bronnen? En hoe lukt het mij om tijdens een congres praktisch live te bloggen?

Cureren en verwerken van bronnen

Ik ben geabonneerd op vele honderden RSS-feeds. Deze heb ik geordend naar importantie en themathiek. Ik probeer een paar keer per dag mijn RSS-feeds te scannen. Daarvoor gebruik ik Googke Reader, maar met name Newsrack: dit is een schil bovenop Google Reader. Ik gebruik Newsrack op mijn iPhone, iPad en MacBook. Dankzij synchronisatie lees ik hetzelfde bericht niet twee keer. Apps als Zite of Flipboard gebruik ik niet. Het duurt me daarbij te lang om berichten te scannen en te filteren.

Ik lees berichten praktisch nooit meteen. Ik ga af op de titel en inleiding. Newsrack heeft de mogelijkheid om berichten op te slaan in de applicatie Pocket (voor heen: Read it Later). Van die mogelijkheid maak ik gebruik. Op deze manier leg ik een leeslijst aan.

Het zelfde doe ik met artikelen waarop ik via Twitter, Google + of Facebook word geattendeerd. Met name Twitter is hier erg geschikt voor. Ik heb binnen Tweetdeck enkele kolommen en lijsten aangemaakt, met personen die ik zeker wil volgen. Ik let dus met name ook op wie er attendeert op een bijdrage, en op welke artikelen ik vaker word geattendeerd. Mijn browser Google Chrome bevat ook een mogelijkheid om met één druk op de knop bijdragen te bewaren in Pocket.

’s Avonds en ’s ochtends vroeg in de trein neem ik dan de leeslijst in Pocket door. Ik gebruik Pocket op mijn iPad of MacBook. Ik besluit dan of ik het artikel:

• niet verder bewaar,
• opsla via Diigo (social bookmark),
• er naar verwijs via Twitter (dan doe ik vaak ook onmiddellijk),
• opsla via Tumblr (inclusief een korte attenderende opmerking)
• of samenvat en becommentarieer via mijn blog.

Criteria zijn:

• Hoe schat ik het belang van de bijdrage voor e-learning in?
• Hoe schat ik de kwaliteit van de bijdrage in?
• Roept de bijdrage bij mij een emotie op?
• Ben ik in staat de bijdrage te verbinden met andere bijdragen of opinies?
• Sluit de bijdrage aan op een onderwerp dat mij op dat moment bezighoudt?

Soms gebruik ik Scoop-it om bijdragen te delen. Uiteraard word ik ook via mail en Twitter (mentions, direct messages) direct geattendeerd op interessante bijdragen.

Het schrijven van berichten doe ik op mijn Macbook meestal eerst in de Teksteditor. Vandaaruit kopieer ik de tekst en plak deze in de editor van WordPress. Ik maak de tekst dan op, voeg hyperlinks toe, net als tags en categorieën. Op mijn iPad gebruik ik Blogsy voor het schrijven van bijdragen. Deze app werkt prima in combinatie met WordPress. Tijdens de Onderwijsdagen kon ik daardoor snel dezelfde bijdrage publiceren op mijn weblog en de weblog van de Onderwijsdagen.

Bloggen tijdens een congres

Tijdens congressen neem ik eigenlijk alleen maar nog mijn iPad mee. Tijdens de oratie van Maarten de Laat, afgelopen vrijdag, had ik mijn MacBook bij me. Het viel me op dat je hiermee meer geluid maakt dan met een iPad. Typen op een iPad gaat snel en goed, als je er veel mee oefent. Wel sluipen typefouten er gemakkelijker bij in, vooral als je teksten te snel doorleest.

Toen ik pas blogde, maakte ik aantekeningen met pen en papier. In de trein of op de hotelkamer werkte ik deze aantekeningen uit tot blogposts. Ik was ervan overtuigd dat ik veel sneller schreef dan dat ik kon typen. Ik type namelijk met twee vingers.

Vervolgens ben ik tijdens congressen gaan twitteren. Aan het eind werkte ik de tweets uit tot blogposts. Ik kreeg wel eens de opmerking dat ik wel erg veel tweette tijdens een congres. Ik ben daar toen mee gestopt. Ik had inmiddels wel geleerd om tijdens keynotes en workshops snel te typen, terwijl ik luisterde.

Ik ben vervolgens presentaties zo veel mogelijk live gaan verslaan. Elke presentatie heeft wel een dusdanige opbouw dat je tijdens de introductie en afronding een inleiding kunt schrijven respectievelijk volzinnen kunt maken van aantekeningen. Presentaties kennen ook wel eens een dip waarin je op zoek kunt gaan naar aanvullende bronnen. Bovendien kun je inleidende zinnen al vooraf opschrijven. Denk aan het onderwerp van de presentatie, aan informatie over de spreker of aan aanvullende artikelen (zoals interviews met de spreker). Uiteraard kennen congressen ook pauzes. Het bloggen gaat dan wel ten koste van het netwerken.

Het is wat mij betreft vooral een kweste van oefenen en doen. Aan het eind van een dag ben je meestal overigens wel erg moe. Maar ik ben er van overtuigd dat er meer blijft ‘hangen’.

Natuurlijk moet je wel een behoorlijke passie voelen voor het onderwerp waarover je blogt. Ik investeer hier inderdaad redelijk veel tijd in, naast mijn gewone werk. Terwijl andere mensen in de trein de Metro lezen of een spelletje op hun smartphone spelen, ben ik aan het bloggen. Het is echter daadwerkelijk een investering. Je krijgt er veel voor terug.

 

This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.