En dat was Wenen (#in)

Afgelopen donderdag heb ik twee presentaties verzorgd tijdens het EADL-congres, en over de andere sessies geblogd. In deze bijdrage wil ik terugblikken op een aantal andere aspecten van mijn eerste verblijf in de hoofdstad van Oostenrijk.

• Ik heb gelogeerd in hotel Johan Strauss. Toepasselijker kan bijna niet. Prima ligging, goede kamers en service. Vriendelijk personeel. En een gratis internetverbinding van goede kwaliteit.
• Tussen een station in het centrum van de stad (Wien Mitte) en het vliegveld rijdt er twee keer per uur een non-stoptrein. Een retourtje is een maand geldig en kost 18 euro. De trein doet er 16 minuten over. Een prima verbinding.
• Ik ben gevlogen vanaf Düsseldorf naar Wenen. De eerste luchthaven had betaald internet, de tweede gratis draadloos internet.
• Wenen heeft een vier metrolijnen, trams en bussen. Ik heb vooral gewandeld.
• Het EADL-congres had een redelijk traditionele opzet. Inleidingen van drie kwartier en een half uur, en aan het eind vragen. Ik had de indruk dat de onderwerpen behoorlijk onbekend terrein waren voor de meesten. Dan zijn inleidingen als middel op zich goed. Maar het grote aantal leidt m.i. wel tot een behoorlijke belasting.
• Lunch, koffie, catering in de zaal en het sociale programma waren uitstekend verzorgd.
• De internetverbinding in het congreshotel liet te wensen over. Ik had de mazzel dat mijn collega Fred de Vries een stick van Vodafone heeft. Vervolgens heeft hij zijn Macbook voor mij ingesteld als wifi hotspot.
• Er waren verschillende congresgangers die tijdens de sessies werkten met laptops, tablets (een enkeling) en smartphones. Ik heb in de groep van ongeveer vijftig aanwezigen twee tweeps kunnen ontdekken. Een hash tag voor de conferentie was er niet (ik ben maar #eadl11 gaan gebruiken). Men gebruikte een Moodle-omgeving als congresnetwerk (vooral om te informeren).
• Ik heb voor het eerst mijn iPad gebruikt om mee te presenteren. Werkte prima. Ook heb ik voor het eerst de boardingpass op mijn iPhone gebruikt.
• De organisatie had ' s avonds een uitgebreid sociaal programma georganiseerd. 's Woensdags was ik nog niet in Wenen aangekomen om mee te kunnen gaan naar een Heuriger. Op donderdag zijn we naar de Prater gegaan. "Kommen Sie mit oder ohne Begeleitung?", vroeg de organisatie; een aantal congresgangers had de partner meegenomen, waarvoor overdag een separaat sociaal programma was georganiseerd.

  Bijna de hele groep is in het oude reuzenrad gestapt, waar een cocktail genuttigd werd. Een enkeling -waaronder deze jongen met zijn extreme hoogtevrees- is met beide benen op de grond gebleven. Daarna gegeten in restaurant Eisvogel. Uiteraard Wiener Schnitzel, met een aspergesalade vooraf en Oostenrijkse deegwaren met vruchensaus na. Onder begeleiding van goede Oostenrijkse wijn. Tussen de gangen door bracht een sopraan en een pianist operettemuziek uit het gouden, zilveren en bronzen operettetijdperk ten gehore (van o.a. Strauss, Franz Lehar, Robert Stolz). Voor mij een behoorlijke dosis jeugdsentiment.

  Voor busvervoer van en naar de hotels was ook gezorgd. Prima geregeld, dus.

• De voertaal was Engels, maar tijdens het eten was het maar wat handig dat ik ook Duits spreek.
• Vrijdagochtend heb ik een paar uur door Wenen gewandeld. Een echte barokke stad. Ik heb natuurlijk maar een deel van deze tijd gezien, zoals Schloss Belvedere, de Karlskirche, de Stephansdom, de opera en de Hofburg.
• Deze knowledge space viel me op. Een plek, vlak bij de Karlskirche, waar je informeel kennis en ervaringen kunt delen. Ik heb dit overigens niemand zien doen.
  

Op Flickr heb ik de foto's van mijn verblijf geplaatst:

Zal ik nog eens voor een korte vakantie naar Wenen terug gaan? Ik weet het niet. Madrid, Lissabon, Dresden en Hamburg staan nog op mijn lijstje, en ik wil nog eens naar Barcelona, Berlijn en Rome.