Sensortechnologie wordt steeds vaker toegepast, met name op het gebied van gezondheid, leefstijl en productiviteit. De laatste jaren wordt ook verkend of er educatieve toepassingen zijn voor deze technologie. In deze blogpost illustreer ik dat een stabiele en betrouwbare technologie hier noodzakelijk voor zijn.
Smartphones bevatten bijvoorbeeld veel ook sensoren, maar in toenemende mate beschikken we over ‘wearable’ technologieën zoals smart watches die onze activiteiten registeren. Mijn Apple Watch waarschuwt mij bijvoorbeeld als ik te lang achter elkaar zit.
Volgens de Open Universiteit is het mogelijk
track activities, geo-spatial movements, physical activities, social relationships, as also detailed bio-physiological data about learners and their daily practices.
Marcel de Leeuwe schreef dit voorjaar over een band die hersenactiviteit meet, en de gebruiker helpt zich te focussen. Eerder besteedde ik aandacht aan het gebruik van deze technologie voor het beoordelen. In Supporting Learning with Wireless Sensor Data geven Jari Multisilta en Arttu Perttula een aantal voorbeelden. Daaruit blijkt onder meer dat via sensoren gegenereerde data kan worden gebruikt als feedback ten behoeve van reflectie op leeractiviteiten. Verder worden sensoren ook bijvoorbeeld gebruikt om leerstof en -activiteiten aan te bieden op basis van de locatie waar je je bevindt.
Mike Sharples heeft hierover aangegeven dat de belangrijkste belemmeringen voor de adoptie van deze technologie voor leren vooral sociaal van aard zijn, en niet technologisch.
Zaterdag j.l. realiseerde ik me echter dat dit wat kort door de bocht geformuleerd is. Zoals praktisch elke zaterdag ging ik een uur spinnen. Ik gebruik mijn Apple Watch om deze inspanning te registreren (tijd, hartslag, calorieverbruik). Het viel me echter op dat de hartslagmeter regelmatig mijn hartslag aan het zoeken was, en bijvoorbeeld op een hogere of lagere hartslag ‘bleef hangen’. De gemiddelde hartslag viel daardoor een stuk lager uit dan normaal.
Ik realiseerde me daardoor hoe belangrijk het is dat sensortechnologie stabiel en betrouwbaar moet zijn, wil je de data op een zinvolle manier kunnen gebruiken. Je kunt onbetrouwbare data verkeerd interpreteren, waardoor de kwaliteit van de feedback onvoldoende is. In mijn geval betrof het een sportactiviteit die ik als hobby uitoefen. Maar je kunt je voorstellen dat de gevolgen voor leren en werken ernstiger kunnen zijn, als je gebruik maakt van niet-goed functionerende sensoren.
Gelukkig staan we pas aan de vooravond van het gebruik van sensortechnologie voor leren, opleiden en onderwijs. We hebben nog alle kans om een en ander te optimaliseren.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie