In Natural numbers, networks & communities beschrijft Dave Snowden hoe communities zich op een meer natuurlijke manier kunnen ontwikkelen. Hij gaat onder meer in op de praktijk van IBM waar informele communities worden gebruikt. Deze ontstaan ad hoc en zijn niet gestructureerd. Deelname vindt plaats op vrijwillige basis. Rond 2002 kenden deze informele gemeenschappen een bloeiend bestaan.
Checking the figures we discovered that the ration between formal and informal communities was around 1:1000 and the number of the informal virtual communities was around half the number of staff.
Weblogs en wiki’s werden hierbij toen niet gebruikt (maar andere simpele software). Maar volgens Snowden kunnen deze tools organisaties nu prima helpen om kennis delen te bevorderen.
Give people simple tools with no formal process or designed taxonomy and they will naturally find ways to share and create knowledge. This type of activity is complex, it is not structured and cannot and should not be controlled.
Mensen als Etienne Wenger hebben onderzocht hoe succesvolle communities of practices ontstaan, maar volgens Snowden werkt het niet als je deze processen probeert te imiteren, als je er een ‘recept’ van maakt. Als je dus op basis van deze analyse een bepaalde aanpak probeert voor te schrijven. Je kunt volgens Snowden namelijk niet alle factoren beschrijven. Snowden komt daarom met een meer natuurlijke benadering, in zeven stappen.
Het komt er samenvattend op neer dat Snowden er vooral voor pleit om te faciliteren, om deelname vrijwillig te laten zijn, geduld te hebben en te experimenteren wat werkt en wat niet. Hij stelt ook
Do everything you can to avoid this being a corporate programme.
Volgens Snowden is er bij een succesvolle aanpak sprake van een dynamische leercyclus:
The dynamic learning cycle starts with the informal, looks to shift some knowledge from there to fthe domain of experts on a just in time basis. That knowledge is either stabilised into the formal (although links are maintained) or cyclically disrupted to prevent entrainment and ossification.
Het aantal participanten in deze verschillende fases varieert. Snowden geeft daar argumenten voor.
Snowden noemt dit dus een natuurlijke aanpak. Maar voor mensen die verantwoordelijk zijn voor het organiseren van het leren binnen organisaties is dit mijns inziens allesbehalve ‘natuurlijk’. Dat komt ook omdat leidinggevenden wat terug willen zien van hun investering. Snowden gaat wat al te gemakkelijk voorbij aan die praktijk van alle dag. Desalniettemin vind ik zijn benadering absoluut de moeite waard. Nancy White noemt Snowden’s bijdrage "a must read post". Ben ik wel mee eens.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie