Volgens Debbie Morrison kun je drie belemmeringen onderscheiden voor massive open online courses (MOOCs). Deze belemmeringen zijn m.i. relevant voor online leren in het algemeen. Volgens mij zijn er overigens meer belemmeringen.
In deze al wat oudere blog post -ik loop hopeloos achter- onderscheidt Morrison de volgende drempels:
- Technologische belemmeringen, zoals een gebrekkige bandbreedte of beperkte toegang tot internet (dit laatste is m.i. vooral een sociale belemmering). Verder wijst zij op problemen met functionaliteiten (zoals discussiefora met zeer veel bijdragen) of minder goed werkende applicaties.
- Usability en cursusontwerp. Gebruikers kunnen de interface complex vinden, en niet gebruikersvriendelijk. Verder kan er van alles mis zijn met het cursusontwerp. Morrison noemt het niet, maar m.i. kan de hoge mate van vrijblijvendheid van MOOCs ook belemmerend werken.
- Anonimiteit. Volgens Morrison staat de mogelijkheid van anoniem posten haaks op het creeëren van een community waarin lerenden met elkaar leren, en waarin deelnemers elkaar vertrouwen en zich op hun gemak voelen. cMOOCs zijn daar volgens haar meer op gericht dan xMOOCs.
Wat mij hierbij opvalt, is dat Morrison vooral oog heeft voor de aanbieder. Er is echter ook sprake van interactie tussen gebruiker, technologie en usability. Wat voor de ene gebruiker heel logisch is, lijkt voor de ander ondoorgrondelijk.
Verder kan ook de voorkeur van lerenden voor leeractiviteiten belemmerend werken. Niet iedereen leert graag online.
Online leren doet ook een beroep op online studievaardigheden zoals kunnen plannen, jezelf kunnen motiveren of geconcentreerd en gefocust blijven. Ik merk vaak dat sommige mensen over informatie heen lezen, terwijl anderen dat niet doen. Persoonlijke omstandigheden, zoals een hoge werkdruk, kunnen ook belemmerend werken.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie