In Nederland krijgen kinderen thuisonderwijs als de ouders dit vanuit bepaalde religieuze opvattingen of vanuit een specifieke visie op opvoeding en onderwijs belangrijk vinden. In de Filipijnen wordt ‘homeschooling’ populairder omdat je dan meer aandacht kunt besteden aan de individuele ontwikkeling van lerenden. Dit wordt versterkt dankzij open educational resources en massive open online courses.
Homeschooling: DIY learning works gaat over ‘homeschooling’ op de Filipijnen. Het is een lofzang op thuisonderwijs, en beschrijft voorbeelden van kinderen die op een individuele manier werken aan hun eigen ontwikkeling. Kinderen volgen hun eigen interesses, nemen bijvoorbeeld deel aan gratis online cursussen, en leren in eigen tempo. Binnen het reguliere onderwijs, waar een docent lesgeeft aan 20-30 lerenden, is daar vaak geen ruimte voor.
In de Filipijnen levert de geaccrediteerde organisatie Homeschool Global allerlei diensten op het gebied van thuisonderwijs. Deze organisatie hamert daarbij op maatwerk voor individuele lerenden. Op de Filipijnen schijnt thuisonderwijs aan populariteit te winnen, waardoor een “do-it-yourself curriculum” vorm kan krijgen. Ouders moeten wel zelf hoog opgeleid zijn, en minstens vier uur per dag les geven. Zij kunnen daarbij ondersteuning krijgen. Het onderwijsministerie bewaakt de kwaliteit.
Behalve de behoefte aan meer maatwerk, is ook het dramatische verkeer in steden als Manila reden om kinderen thuis te onderwijzen. Thuisonderwijs draagt ook bij aan een grotere betrokkenheid van ouders bij hun kinderen. Ouders zijn volgens het artikel ook beter in staat om hun eigen waarden ‘over te brengen’ op hun kinderen. Eén-op-één instructie zou ook goed voor het zelfvertrouwen zijn, en lerenden ervan bewust maken dat zij geen competitie hoeven te voeren met andere lerenden. Wat betreft sociale ontwikkeling lijken lerenden ook ‘sociaal volwassen’ te worden omdat zij met diverse leeftijdsgroepen omgaan. Ondanks dat zij thuis leren, spelen zij nog steeds met andere kinderen.
De keuze voor thuisonderwijs betekent vaak wel dat het leven van gezinnen op de kop wordt gezet. Het is dikwijls de moeder die ervoor kiest om thuis te blijven en de kinderen te onderwijzen. Het vraagt ook een zekere deskundigheid van ouders. Je moet bijvoorbeeld bewaken dat lerenden andere dingen leren, en niet alleen hun eigen interesses volgen. Ook moet je in staat zijn om bronnen te benutten als jouw eigen expertise op een bepaald terrein te kort schiet.
John Hattie is in Visible Learning niet heel positief over “home-school programs”. Hij moet daarbij zijn oordeel overigens wel baseren op slechts één metastudie. De meest positieve effecten waren er volgens deze studie voor schrijven. Er is bijvoorbeeld geen bewijs gevonden voor een positief effect van meer betrokkenheid van ouders.
Dankzij YouTube, open educational resources, massive open online courses, maar ook dankzij initiatieven zoals Skills Town, Udemy of New Heroes beschikken ouders over rijkere bronnen om thuisonderwijs te verzorgen dan tien jaar geleden. Desalniettemin zal de groep ouders die in staat is thuisonderwijs te verzorgen, beperkt van omvang zijn. Doceren is complex, en dat geldt uiteraard ook voor ouders. Thuisonderwijs is -vermoed ik- ook kostbaarder dan regulier onderwijs omdat je zelf verantwoordelijk bent voor alle bronnen.
Kwaliteitsbewaking is dan ook een issue, met name als de omvang ervan toeneemt. Want een ministerie of onderwijsinspectie is uiteraard niet in staat om de kwaliteit echt te monitoren als thuisonderwijs echt grootschalig plaatsvindt.
Nota bene: In Nederland kennen we de Nederlandse Vereniging voor Thuisonderwijs.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie