In A Teacher’s Manifesto on Technology haalt Larry Cuban een blogpost van Doug Johnson uit 2005 aan, waarin deze kanttekeningen van een docent ten aanzien van het gebruik van ICT in het onderwijs samenvat.
Deels vind ik de kanttekeningen terecht. Je mag best verwachten dat technologie stabiel en betrouwbaar is. Ook moet je docenten met ICT-problemen niet voor 'gek' verslijten, is adequate professionalisering een 'must' en zou ICT tijd moeten besparen (in plaats van extra tijd kosten).
Maar met een aantal van de kanttekeningen heb ik toch problemen. Bijvoorbeeld met de opvatting dat je pas aan de slag gaat met technologie in het onderwijs als ICT-bekwaamheden deel uit maken van verplichte standaard toetsen. Als onderwijsinstelling leid je toch, hoop ik, niet alleen op voor toetsen?
En waarom zou je met ICT 'bewezen' effectiever onderwijs moeten verzorgen dan met traditionele manieren van onderwijs? Los van de complexiteit om dit aan te kunnen tonen, belemmer je ook innovatie als je dit criterium op voorhand als een eis opvoert. Je kunt pas aantonen dat een interventie met ICT werkt, als je er mee experimenteert.
Bovendien, waarom zou technology enhanced learning beter moeten werken dat traditioneel onderwijs? Is 'net zo effectief' niet voldoende (aangezien het gebruik van ICT ook andere voordelen heeft, zoals flexibilisering).
Wat mij betreft straalt het Teacher’s Manifesto dan ook te weinig nieuwsgierigheid, durf en ondernemerschap uit. Een dergelijke houding belemmert m.i. innovatie.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie