Het is belangrijk om het debat te voeren over de wenselijkheid om RFID-tags in het onderwijs te gebruiken, vóór dat ze worden ingevoerd.
“Schoolmeisje geschorst voor weigering RFID-tag“, las ik vanochtend op de website van de Automatiserings Gids. Het bericht gaat over een Amerikaanse scholiere die van school is gestuurd omdat zij weigert mee te werken aan het zogenaamde ‘Student Locator Project’.
Het Northside Independent School District (NISD) wil via RFID-technologie de gangen van de leerlingen op school kunnen volgen. De scholiere weigert hier aan mee te doen op grond van voornamelijk religieuze argumenten, en vanwege privacyredenen en veronderstelde aantasting van de vrijheid van meningsuiting.
In presentaties over trends op het gebied van e-learning heb ik al vaker gesteld dat RFID-technologie gebruikt gaat worden voor de aanwezigheidsregistratie. Nederlandse scholen moeten bijhouden of lerenden in de klas aanwezig zijn. Dat brengt veel administratie met zich mee. Via RFID kun je dat grotendeels automatiseren. En als een RFID-tag via een chip onder de huid wordt geïmplanteerd, dan is dit systeem van aanwezigheidsregistratie zelfs waterdicht (een pasje kun je immers aan een collega-leerling meegeven).
Uiteraard leidt dit tot vragen die beantwoord moeten worden, voordat RFID-tags op deze manier worden gebruikt, zoals:
- Is het gebruik van RFID-tags via implantaten geen aantasting van de lichamelijke integriteit van lerenden?
- Hoeveel privacy hebben lerenden op school, en vormt het gebruik van RFID daar geen aantasting van?
- Welke informatie van en over lerenden hebben we überhaupt nodig om leren van lerenden op een goede manier te faciliteren? Wat zegt bijvoorbeeld aanwezigheid in de klas over het leren?
- In welke mate bevordert of belemmert deze technologie een veilig schoolklimaat?
- Wegen de materiële en immateriële kosten van het gebruik van RFID op tegen de baten? Is het middel niet erger dan de kwaal?
- Moeten we alles wat technologisch kan, ook toepassen?
Ik vind het tenslotte prachtig als leerlingen zelf beginnen over privacy en vrijheid van meningsuiting. ‘Kritisch denken’ is immers één van de bekwaamheden van de 21ste eeuw (met religieuze argumenten kan ik persoonlijk niets).
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Dank voor je post, stemt tot nadenken…wat is belangrijker de administratieve last verminderen (opgelegd door instanties) of privacy. Zo heb ik er dom genoeg nog niet naar gekeken. Die openingszin onthoud ik!
Ik vin dat er best wat stelliger mag worden geantwoord:als het lichaam moet worden aangeraakt, ja dan is zelfbeschikking lichaam in geding. Als iemand nee zegt is het nee. De taak om aanwezigheid te registreren kan makkelijk door mensen worden gedaan, zelfs in korte tijd. De laatste vraag moet ondubbelzinnig met nee beantwoord worden.