Gisteren mocht ik een sessie voorzitten over digitale portfolio’s in het wetenschappelijk onderwijs. Een digitaal portfolio kan drie doelen hebben:
– Aan de hand van bewijsmateriaal toon je aan over bepaalde competenties te beschikken.
– Je laat je eigen ontwikkeling zien en stelt een plan samen voor je verdere ontwikkeling (persoonlijk ontwikkelingsplan)
– Je reflecteert op je eigen ontwikkeling (zelfanalyse) en je gebruikt het digitaal portfolio om hier met anderen (begeleiders, peers) over te praten.
Het viel me op dat binnen verschillende instellingen aanvankelijk gebruik werd gemaakt van redelijk complexe technologie om een digitaal portfolio te ontsluiten. Dit leverde weer eens problemen op. Toen men gebruik ging maken van eenvoudige applicaties zoals Word, verminderden de problemen. En het digitaal portfolio bleek prima bruikbaar. Hieruit blijkt maar weer eens dat je met simpele technologie vaak prima didactische meerwaarde kunt bereiken. Ook bleek dat, na aanloopproblemen, er best draagvlak is voor het gebruik van een digitaal portfolio binnen het onderwijs. Dus de rug rechthouden, onderwijsmanagers!
Verder viel het me op dat als inhoudelijke uitdagingen werden genoemd:
– Hoe kunnen we via een digitaal portfolio studenten stimuleren tot diepgaande reflectie (als middel om te kunnen leren)?
– Hoe kunnen we de inhoud van een portfolio op een goede manier beoordelen?
– Het portfolio is van de student. Kunnen we een student verplichten een portfolio bij te houden? Hoe vinden we de balans tussen het stimuleren van eigenaarschap en het verplichten van een portfolio als onderdeel van het onderwijs?
Terecht werd gepleit voor meer onderzoek op dit terrein. En meer ontwikkelwerk, zou ik daar aan willen toevoegen.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie