Na de lunch heb ik een paneldiscussie bijgewoond met Ilona Buchem , Gilly Salmon en Olli-Pekka Penttin. Zij gingen in op de realisatie van digitale strategieën, al gingen ze niet heel erg de diepte in.
Ilona Buchem presenteerde een strategieproject “Digital Future” van haar hogeschool (ongeveer 13 duizend studenten, zeer diverse achtergrond). Met de digitale strategie wilde men een tweede innovatieve stap zetten: hoe kunnen ze didactiek in on campus programma’s aanpassen? Kenmerken van het project zijn:
- De verschillende departementen zijn geleidelijk betrokken bij het traject.
- Na strategieën per departement werd een universitaire strategie ontwikkeld.
- Parallel aan strategieontwikkeling werd geïnvesteerd in docentprofessionalisering en design based research. Er werd parallel gewerkt aan docentprofessionalisering omdat daar meteen behoefte aan was. Dit was generieke professionalisering waarbij docenten hun kennis ook moesten dissemineren. Later is professionalisering meer gekoppeld aan de departementale strategieën.
- Belangrijke doelen waren: kwaliteitsverbetering van het onderwijs, omgaan met diversiteit studenten en het leggen van de verbinding met werk.
- Een ander kenmerk van deze strategie was de open samenwerking met andere organisaties.
- Strategische doelen op macroniveau, universitaire strategie op mesoniveau, een centraal competentiecentrum en digitaliseringscommissies op micro niveau.
Gilly Salmon was de tweede spreker. Enkele bevindingen uit haar bijdrage zijn:
- Zorg dat je je omgeving kent, voordat je een strategie ontwikkeld.
- Onze strategie moet gericht zijn op toekomstige ontwikkelingen, op wat op organisaties afkomt.
- Onderwijsinstellingen vormen bastions die er op gericht zijn ontwikkelingen van buitenaf tegen te houden, en niet te veranderen.
- Regelingen en culturele normen worden ook vaak gebruikt om veranderingen tegen te houden.
- Er gaat meer energie zitten in het tegenhouden van veranderingen, in plaats van in nieuwe ontwikkelingen.
- Als we de strategieën voorbij het bastion krijgen, dan kunnen we digitale technologie gebruiken als fundamentele ‘enabler’ van innovaties. Zoals dat ook in andere sectoren gebruikt.
- Het is mysterieus dat het hoger onderwijs digitale technologie nog niet gebruikt voor innovatie, terwijl het hoger onderwijs over zo veel expertise beschikt.
- www.gillysalmon.com/learningfutures bevat een document waarin Salmon beschrijft hoe we van education 1.0 naar education 3.0 kunnen gaan.
- Onderwijsinstellingen passen bestaande paradigma’s toe op nieuwe ontwikkelingen.
- We hebben een nieuw bestaansrecht nodig (lerenden echt voorbereiden op een onzekere toekomst).
- Hanteer design thinking. en denk in metaforen die je helpen andere doelen te bereiken.
- Wat voor afgestudeerden moet je afleveren die de problemen van de toekomst kunnen aanpakken? Betrek je doelgroep bij onderwijsontwikkeling.
- Met voldoende visie en doorzettingsvermogen kun je wel degelijk innovaties bereiken.
- Focus op het ontwerpen voor de toekomst. Kies een ambitieuze strategie. Leg verantwoording af over wat je voor de toekomst doe.
- Universiteiten moeten partnerships sluiten met technologiebedrijven. Die partnerships blijven nog uit.
Olli-Pekka Penttin van de Universiteit van Helsinki vertelde over een grootschalige hervorming op zijn universiteit. Zeven afdelingen zijn samengevoegd. Er zijn alleen nog twee faculteiten. Zijn afdeling is daardoor alle studenten kwijtgeraakt. De oplossing: ‘digiloikka’ (digitaal onderwijs).
Dit initiatief is top down gestart en wordt bottom up ingevuld. Bijvoorbeeld via ‘vingerafdrukken’ (kleinschalige veranderingen, actieve training, ondersteuning, het ontwikkelen van online cursussen, samenwerking met de OU rond bachelorstudies, video streaming, enzovoorts). Ze besteden ook veel aandacht aan het creatief ontwikkelen van online cursussen.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie