Helen Sword en Michelle Leggot formuleren zeven didactische principes of strategieën voor onderwijs aan de ‘net generation‘. Zij ontlenen deze principes aan taalonderwijs, maar tegelijk stellen zij dat de strategieën ook voor andere disciplines gelden:
- Docenten moeten afzien van de eigen intellectuele autoriteit, maar ook studenten als kennisdragers beschouwen (studenten weten en kunnen dingen die docenten niet weten of kunnen).
- Beschouw studenten als actieve producenten van kennis.
- Stimuleer onderlinge samenwerking.
- Maak gebruik van verschillende vormen van intelligentie.
Our educational system (…) typically assesses and rewards only the linguistic and mathematical-analytical intelligences, yet most professions demand a wide range of performative aptitudes and abilities.
- Bevorder creativiteit en een kritische houding.
- Werk aan veerkracht bij veranderingen en tegenslag.
- Laat studenten aan tgaken werken die hen helpen voorui en terug te kijken.
When we teach only to the future, we abandon our responsibility as the curators of our intellectual heritage. Likewise, when we teach only to the past, we forget that our students have already booked tickets in the opposite direction.
De auteurs lichten elk principe toe met een of meer voorbeelden. Sword en Leggot hebben er een leesbaar, overzichtelijk artikel van gemaakt. Maar de link met de ‘net-generation’ is m.i. vooral vanwege publicitaire overwegingen gelegd. Het komt in de intro terug, maar verder eigenlijk niet.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie