Via Stephen Downes ben ik terecht gekomen bij een uitgebreide samenvatting van het proefschrift van Minna Lakkala over onderwijsontwerp en didactiek bij een bepaalde vorm van computer supported collaborative learning (cscl): het progressive inquiry model.
Ik gebruik dit model zelf ook. Dat is geen toeval want ik ben er een jaar of acht geleden mee bekend geraakt, toen ik met o.a. Minna samenwerkte in het ITCOLE-project. Ik heb er nog mijn tot nu toe enige wetenschappelijke publicatie aan overgehouden (zie ook Minna's literatuurlijst). Ik heb toen veel van Minna en haar collega's geleerd (er is veel onderwijskundige expertise bij de universiteit van Helsinki).
De samenvatting (van Heli Nurmi) gaat onder andere in op didactische richtlijnen voor docenten. Wat kunnen docenten doen om een onderzoekende manier van samenwerkend leren met behulp van ICT te bevorderen? Daarover schrijft Nurmi bijvoorbeeld:
The results indicated that appropriate teacher support for students’ collaborative inquiry efforts appears to include interplay between spontaneity and structure. Consideration should be given to content mastery, critical working strategies or essential knowledge practices that the inquiry approach is intended to promote. In particular, those elements in students’ activities should be structured and directed, which are central to the aim of Progressive Inquiry, but which the students do not recognize or demonstrate spontaneously without explicit modeling or promotion, and which are usually not taken into account in existing pedagogical methods or educational conventions.
De samenvatting van Nurmi geeft goed weer wat allemaal komt kijken bij de toepassing van het progressive inquiry model. Het is best een complex model, maar het kan een effectieve manier van leren zijn als lerenden ingewikkelde vraagstukken met elkaar moeten oplossen. Ik ga haar samenvatting hier verder niet weergeven.
Een pluspunt van dit model is, dat het niet gebonden is aan bepaalde tools. Wel weet ik uit praktijk dat het niet eenvoudig is om dit model met de bestaande technologieen toe te passen. Vooral niet als je wilt dat de applicaties zelf ook functionaliteiten bevatten die lerenden structuur en ondersteuning kunnen bieden. Om die reden is in het ITCOLE-project gewerkt met zelf ontwikkelde instrumenten (die nooit breed geadopteerd zijn).
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie