Massive Open Online Courses zijn eigenlijk middelen om instructies te verzorgen. Maar daarmee leiden ze volgens Larry Cuban nog niet tot leerervaringen. Heeft hij een punt?
Larry Cuban schrijft -zoals zo vaak- zinvolle overwegingen, dit keer over didactiek en MOOC’s. Hij benadrukt het belang van een cursus verzorgen (‘delivering‘), en doceren. Media, en dikwijls ook online cursussen die in eigen tijd en tempo gevolgd kunnen worden, zijn middelen om instructies te verstrekken. Maar het zijn geen didactische methodes. Daartoe rekent Cuban het stellen van vragen, het geven van voorbeelden, begeleide discussies, interactieve lezingen, coöperatief leren, simulaties, geïndividualiseerde instructies, en dergelijke. Cuban stelt:
Conflating MOOCs with instructional methods misleads professors, students, and the public about what teachers teach and what students learn.
Je leert niet echt van het verstrekken van instructies, net zo zeer als dat muziekinstrumenten niet hetzelfde zijn als muziek. Sterker, een goede muziekdocent kan lerenden muziek laten maken zonder instrumenten, meent Cuban.
MOOC’s zijn volgens hem instrumenten die gebruikt worden om instructies te verstrekken. Maar dat is wat anders dan doceren en leren, concludeert Cuban. Juist dat onderscheid leidt tot discussies tussen aanhangers, sceptici en ‘agnosten’ op het gebied van ‘MOOC’s’.
Cuban heeft het overduidelijk over de klassieke xMOOC’s van Coursera en Udacity. Er komen echter steeds meer massive open online courses die meer leeractiviteiten bevatten dan ‘pratende hoofden’, een lijst met bronnen en een relatief vrijblijvend discussieforum. Net zo goed als dat online cursussen verwerkingsopdrachten, formatieve toetsen en geïndividualiseerde instructies kunnen bevatten, kunnen en zullen MOOC’s ook steeds vaker uit rijkere leerarrangementen bestaan. Dat zal vooral gebeuren als MOOC’s vanuit een Europese onderwijstraditie geïnitieerd worden. We staan immers slechts aan het begin van een interessante ontwikkeling.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Wilfred
Ik volg de MOOC E-learning and Digital Cultures van de University of Edinburg. En ik moet zeggen dat ik daar enorm veel leerervaringen op doe, maar inderdaad voor al de enorme hoeveelheid interactie die er wordt aangeboden. In het begin was dat verwarrend maar eenmaal keuzes gemaakt werd het wat overzichtelijker. Ik doe niet mee aan de Hangouts, maar wel aan de tweetchats.
Maar ik volg ook een MOOC Equine Nutrition van dezelfde universiteit en die biedt nauwelijks interactie. Ik kan reageren op een discussieforum, maar de kennis van de mensen die op die fora zitten is zo hoog dat ik geen reactie durft te geven op welke forum dan ook. Ik doe daar braaf mee aan de (hoor)colleges, doe elke week mijn test, lees de artikelen en dat is het. Toch heb ik wel veel geleerd maar op de ouderwetse manier zoals ik dat ook in de klas zou doen.
Beide ervaringen zijn als ervaring zeer leerzaam
Dank voor je reactie. Lees ik het goed dat je vooral leert over de didactische opzet van deze MOOC’s? Jouw reactie illustreert in ieder geval het gedifferentieerde karakter van MOOC’s.