Dertien jaar bloggen: een korte terugblik

LinkedIn maakte er al tien dagen geleden melding van. Maar het is toch echt vandaag exact dertien jaar geleden dat ik mijn eerste blogpost schreef. Reden voor een korte terugblik.

• “Moet jij ook zo nodig?”
• “Als jij bij ons zou werken, zou ik je verbieden te bloggen.”

Dat waren twee van de eerste reacties die ik kreeg toen ik eind 2003 met bloggen startte. De laatste gesprekspartner heeft later overigens ruiterlijk toegegeven, de waarde van bloggen aanvankelijk volkomen verkeerd te hebben ingeschat.

Ik was in 2003 werkzaam als adviseur ICT in het onderwijs bij de Universiteit Utrecht. ‘Web 2.0’ was in opkomst, en weblogs waren daar in 2003 een prominente exponent van. Het was veel eenvoudiger geworden om als gebruiker zelf content te maken en te publiceren, en daar met anderen online over van gedachten te wisselen.

Ik vond dat ik aan den lijve moest ervaren hoe bloggen werkte. Deze professionele nieuwsgierigheid was voor mij reden om destijds via TypePad een ‘weblog’ te starten. Ik begon voorzichtig. Elke week een kort bericht. Al snel ervoer ik de waarde van een persoonlijk archief dat ik kon raadplegen als ik bijvoorbeeld een notitie moest samenstellen. Op een gegeven moment gaven anderen aan mijn weblog een interessant medium te vinden om op de hoogte gehouden te worden van relevante ontwikkelingen op het gebied van ’technology enhanced learning’.  Dankzij mijn blog leerde ik ook nieuwe vakgenoten kennen.

Zelf ervoer ik ook de waarde van een weblog als belangrijk element van mijn persoonlijke leeromgeving. Dankzij het bloggen kon ik reflecteren op datgene wat ik las en hoorde. Mijn inspiratie haalde ik de vele blogs waar ik via RSS op geabonneerd was, uit nieuwsbrieven en later via tweets en enigszins ook via Facebook. Tips kwamen ook via email binnen. Uiteraard boden conferentiebezoeken ook de nodige input.

Bloggen hielp me mijn gedachten opnieuw te structureren, en verbanden en patronen te herkennen. De berichten werden langer, en meer beschouwend van aard. Ik volstond niet meer met het attenderen of samenvatten van veelal Engelstalige en Duitstalige bijdragen. Ik wilde ook waarde toevoegen door een persoonlijke analyse aan bijdragen toe te voegen. Uiteindelijk heb ik op basis van mijn weblog ook het boek over e-learning trends geschreven, dat tot mijn stomme verbazing heel vaak is verkocht.

Pas na een paar jaar bloggen, kreeg ik verzoeken om presentaties te verzorgen of advies te geven.
Mijn blog speelde ook een rol bij mijn laatste twee banen. Toen ik bij Gilde Opleidingen gesprekken voerde, kwam aan de orde dat ik als beleidsmedewerker van het College van Bestuur zaken zou horen waarover niet geblogd kon worden. Eén van de leden van de sollicitatiecommissie had een stapel geprinte blogposts bij zich….

Ik gaf tijdens het gesprek aan dat ik heel goed wist waarover ik kon bloggen, en waarover vooral ook niet. Ik vertelde de gesprekspartners dat als bloggen een probleem zou zijn, dit het einde van het gesprek zou betekenen. Daarna is hier nooit meer een punt van gemaakt.
Mede dankzij mijn blog kenden medewerkers van de Open Universiteit mij, wat aanleiding was om mij met mij in gesprek te gaan over projectleiderschap van OpenU.

Inmiddels zijn we -inclusief dit bericht- 6324 posts verder. De redenen om te bloggen zijn eigenlijk niet veranderd. Nu als zelfstandige vormt mijn blog zelfs een cruciaal middel voor naamsbekendheid.

Doordat ik eind 2011 geswitcht ben van een extern gehoste TypePad-installatie naar een eigen WordPress-instantie kan ik geen over all statistieken presenteren. Sinds 2012 is echter steeds een stijgende lijn te zien in het bezoek, waarbij mijn blog in het najaar en de winter drukker wordt bezocht dan in het voorjaar en de zomer. Je merkt ook aan het blogbezoek wanneer het vakantie is. Hierbij is het ook belangrijk je te realiseren dat bijdragen ook via RSS-feedreaders, email en LinkedIn worden gelezen. Ik heb daarbij de indruk dat de RSS-feedreader helaas een minder populair medium is geworden, terwijl berichten in toenemende mate via LinkedIn worden gelezen.

De toename in het bezoek komt uiteraard mede doordat er meer berichten zijn geplaatst, die via zoekmachines worden gevonden. Google steekt met kop en schouder als ‘verwijzer’ boven andere media -zoals Twitter- uit. De drukst bezochte dag is 19 mei 2012, toen ik mijn ergernis over het lijsttrekkers-referendum van GroenLinks uitte, en dat bericht door anderen werd gedeeld (1189 views). Verder valt op dat mijn blog op maandag het drukst wordt bezocht, en dat 11 uur ’s morgens het meest populaire tijdstip is.

Tenslotte valt op dat lezers in vergelijking met 2003 op veel meer verschillende manieren reageren. Via ‘Likes’ op mijn blog, LinkedIn en Facebook, via Twitter (liken en retweeten), en door te becommentariëren (op mijn blog, Facebook en LinkedIn).

Bloggen kost me ongeveer een uur per dag, maar het levert me veel op in de vorm van nieuwe inzichten, contacten en inmiddels ook opdrachten. Ik blijf bloggen, en zal niet snel overstappen op een vlog. Het werk dat ik doe is minder interessant om naar te kijken. Bovendien kun je blogposts makkelijker schrijven en redigeren dan dat je video’s kunt opnemen en editten. De inhoud leent zich m.i. ook meer voor de informatiedrager ’tekst’. Lezers kunnen  sneller zien of een bijdrage voor hen relevant is. Ze kunnen teksten scannen, doorzoeken en hergebruiken.

O ja, de eerste blogpost ging over een e-learning strategie.