In het daarnet door mij besproken Handboek Scenarioplanning gaan de auteurs ook in op het fenomeen 'businesscase':
"Een uiteenzetting van een businessidee, bijpassende oplossingsrichting en implementatievoorstel".
Zij geven terecht aan dat je, door te werken met een businesscase, richting geeft aan een traject, en vooraf duidelijk maakt wat wel en niet verwacht mag worden.
Op het gebied van e-learning wordt ook vaak gewerkt met businesscases. Vooral in offertetrajecten of initiatiefases van projecten worden businesscases gebruikt om opdrachtgevers te overtuigen van de waarde van de investering in de e-learning oplossing. Opdrachtgevers vragen daar vaak ook expliciet om.
Het probleem hierbij is volgens mij dat een exactheid en nauwkeurigheid wordt gesuggereerd die niet vol te houden is. Zowel potentiële opdrachtnemers als opdrachtgevers doen hier m.i. onterecht aan mee.
Alle betrokkenen hebben er volgens mij baat bij om de e-learning businesscase op zijn juiste merites te beschouwen. Je maakt er iets aannemelijk mee. Niet meer, en niet minder dan dat.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
In mijn inmiddels jarenlange ervaring met de presentatie van mijn businesscase voor Skillmaster is dat inderdaad de vraag die steeds terugkomt: wat is de waarde voor de betrokken opdrachtgevers en investeerders??? Het is niet te doen om daar een eenduidig antwoord op te geven gezien de vele variabelen waarvan een verdienmodel in e-learning afhangt. Nog meer is het afhankelijk van de hoogte van de investeringen die gedaan worden, aangezien dat de haalbaarheid van technologische toepassingen dichterbijbrengt en daarmee het e-learning product hoger in de markt plaatst. Ik beleef het dan ook als een kip-ei verhaal. Een goede businesscase overtuigt, en de overtuiging dat het product goed is versterkt de case. Maar zelfs een proof of concept biedt geen garantie voor afname en realiseren van klinkende financiele resultaten. Het is wel goed te doen om een indruk te geven van disciplines die betrokken worden bij de ontwikkeling van een MMORPG, maar er is pas iets te zeggen over de knikkers die het oplevert op het moment dat de spelomgeving er is. Het maken van een dergelijke ‘immersive’ omgeving met een goede flow kan echter meer tijd kosten dan voorzien. Ontwikkelen draagt dit in zich. Investeren in een businesscase wordt gedaan op basis van resultaten van de producent. De meeste producenten die een innovatieve case ontwikkelen moeten het bewijs echter met de ontwikkeling leveren. Een lastig parket, waarbij het enthousiasme van stakeholders dan ook een goede indicatie zou moeten zijn voor het schrijven van een scenario waaraan consequenties worden verbonden door publiek-private samnenwerking in e-learning ontwikkeling materieel en immaterieel te ondersteunen. In het recente verleden vond ik de BBMKB regeling een goede bijdrage. Nu de banken zeer veel zekerheden eisen is die veel minder effectief geworden.
Ik laat mij echter niet verleiden tot het doen van niet waar te maken uitspraken over een case, precies omdat het niet om een overzichtelijk maakproduct gaat, zoals een potje pindakaas.
@wilfred “exactheid en nauwkeurigheid” hangt van je doelstelling en je meetinstrumenten af. Je doelen kun je formuleren en al of niet behalen meten (wordt te weinig gedaan). Of je het doel haalt hangt mede af van communicatietraject en de mate van verplichting. Anders geformuleerd: bij een business case moet je meenemen of je opdrachtgever cursus en eventueel toets verplicht gaat stellen. Niet zo gewoon in onderwijs wellicht (weet ik niet) maar dagelijkse praktijk in veel bedrijven. Zowel voor kennisdoelen als houding 😉
@Coen Flach: waar ik vooral op doel, zijn business cases waarin wordt gesteld dat e-learning oplossing X leidt tot een reductie van Y verletkosten, Z-reiskosten, etc. Ik kwam laatst nog zo’n business case tegen.