Multitasking ligt de laatste tijd onder vuur (en dan het ik het niet over de iPad). In In Defense of Multitasking neemt David Silverman het echter op voor multitasking. Silverman ziet ook de nadelen van multitasking. Hij stelt echter dat unitasking ook zijn beperkingen heeft, en multitasking voordelen:
- Dankzij multitasking komt kritische informatie sneller tot iemand (snel even iemand inseinen).
- Met multitasking voorkom je dat anderen moeten wachten (even iemand snel, tussendoor, op weg helpen).
- Als je met een taak vast komt te zitten, kun je met wat anders doorgaan (afleiding kan vruchtbaar zijn).
- Hoe hoger je in de organisatie zit, des te belangrijker is multitasking. Als je veel taken te doen hebt, zul je wel moeten multitasken. Kan Barack Obama zich concenteren op één taak?
Zoals in de commentaren op deze blog post blijkt, gaat het natuurlijk niet over het tegelijkertijd uitvoeren van taken maar om het snel achter elkaar uitvoeren van taken (en de afwisseling tussen taken). De eerste twee voordelen zijn volgens mij herkenbaar. Het derde punt vind ik niet echt een voorbeeld van multitasking. En dat geldt ook voor het laatste punt. Ik kan me niet voorstellen dat Obama tegelijkertijd vergadert over de Gazastrook en ideeën ontwikkelt over de aanpak van hebzuchtige bankiers. Of 'multitasking' kan (en succesvol is) is vooral afhankelijk van de complexiteit van de taak. Maar verder is het wel goed dat David Silverman voordelen van 'multitasking' onderstreept.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie