De vier verantwoordelijkheden van een L&D-professional

Professionals, die zich bezig houden met leren en ontwikkelen, hebben niet alleen verantwoordelijkheden naar hun klanten en de lerenden. Wat betekent dit?

Via Stephen Downes en Will Thalheimer ben ik vanochtend terecht gekomen op The Four Responsabilities van een L&D-professional (een initiatief van het Britse The More Than Blended Learning Company Ltd). Op deze website vind je onder meer een samenvatting van de vier verantwoordelijkheden, een korte vragenlijst en scenario’s waarmee je de vier verantwoordelijkheden kunt verkennen.

Het meest interessante vind ik het 18 pagina tellende boekje dat je kunt downloaden (zonder in te loggen). In dit PDF-bestand worden de vier verantwoordelijkheden geïllustreerd aan de hand van de scenario’s:

1. Als L&D professional heb je een verantwoordelijkheid naar je klanten. Je dient hen te helpen hun doelen op het gebied van ‘employee performance’ te bereiken. Dat betekent dan je hen ook andere oplossingen aan de hand doet, dan degene waar zij naar vragen. Soms hoeft die oplossing niets te maken te hebben met leren.
   Een herkenbaar principe. Klanten denken vaak in termen van oplossingen (kun je een blended cursus ontwikkelen?), terwijl het onderliggende probleem om andere oplossingen vraagt. Soms vragen klanten om interventies die haaks staan op jouw professie (‘we willen beter inspelen op verschillende leerstijlen’). Het komt overigens ook voor dat klanten zelf wel al goed hebben nagedacht over de relatie tussen de doelen die zij willen bereiken, en de middelen/interventies die nodig zijn om dat te bereiken. Ook moet je het niet moeilijker maken dan het is (‘kun je ons helpen hoe we sociale media voor zelfgestuurd leren kunnen inzetten’). Volgens de auteurs moet je bij deze verantwoordelijkheid ook kijken wie de vraag stelt. Leidinggevenden hebben vaak een ander perspectief dan uitvoerende medewerkers.
   Wat betreft expertise op het gebied van leertechnologie stelt men dat je niet elke applicatie hoeft te kennen, maar dat je wel in staat moet zijn om de kenmerken en eigenschappen te doorgronden, plus de kansen en beperkingen.
2. Als L&D professional heb je een verantwoordelijkheid naar de lerenden die deelnemen aan de leerinterventie die je voor je klant hebt ontwikkeld.
   Deze verantwoordelijkheid heeft te maken met het inspelen op individuele leerdoelen, en op het ontwikkelen en uitvoeren van een aantrekkelijk en effectief leertraject. Daartoe behoort ook dat je geen humbug toepast (zoals NLP). Ethiek maakt hier een belangrijk onderdeel van uit. De auteurs maken hierbij een vergelijking met de Eed van Hippocrates. Als L&D-professional heb je ook te maken met verschillende belangen, waarbij jij als professional moet bewaken dat deze belangen de lerende niet ‘schaden’. Onder ‘schaden’ verstaan de samenstellers van de vier verantwoordelijkheden dat je lerenden bijvoorbeeld overlaadt met inhoud of dat je hen niet in staat stelt het geleerde toe te passen in de werkpraktijk. Mijn ervaring is overigens dat dit laatste ook wordt veroorzaakt doordat de organisatie op eens andere keuzes maakt (zoals medewerkers een andere functie geven waardoor zij ander werk gaan uitvoeren).
3. Als L&D professional heb je een verantwoordelijkheid naar collega L&D-professionals. Daarbij doelen de samenstellers op het in acht nemen van ethiek en professionele standaarden. Doe je dat niet dan tast je de geloofwaardigheid van het beroep aan. Je hebt een verantwoordelijkheid in het ‘hoog houden’ van de professie. De samenstellers schrijven onder meer dat telkens als je een theorie propageert die nergens op gebaseerd is, je de professie neerzet als een stelletje kwakzalvers en ‘new age’ romantici. Je bevestigt dan in feite onwenselijke stereotypen. Verder is het volgens de samenstellers bij deze verantwoordelijkheid ook van belang dat je waarde toevoegd aan de community of practicioners, bijvoorbeeld door op te treden als mentor van nieuwe professionals en door niet denigrerend te over collega’s te spreken.
4. Als L&D professional heb je een verantwoordelijkheid naar jezelf. Dat betekent dat je up to date bent op het gebied van goede voorbeelden en bewezen leertechnologieën. Verder zou je continu moeten reflecteren op je bekwaamheden, en werken aan verbeteringen. Dit impliceert volgens de samenstellers ook dat je vertrouwd bent met nieuwe leertechnologieën. Technofobie komt volgens de samenstellers nog te veel voor bij L&D-professionals. Verder wijst men bij deze verantwoordelijkheid op voorbeelden waarvan we weten dat ze werken (zoals het belang om het geleerde over langere tijd weloverwogen te oefenen of het verbinden van de leerinhoud met voorkennis), en op ideeën die volgens hen gebaseerd zijn op ‘poor science’. Daaronder vallen volgens de auteurs leerstijlen, neurolinguïstisch programmeren, MBTI, 70-20-10 (!) en de leerpiramide van Dale.

Ik denk dat iedere L&D-professional zich wel kan vinden in de vier verantwoordelijkheden. Ook zal een ieder zich volgens mij herkennen in de issues die ten grondslag liggen aan die verantwoordelijkheden. De invulling zal, verwacht ik, op meer discussie kunnen rekenen. Wanneer is bijvoorbeeld echt sprake van ‘schade’? Heefrt de bepaling van wanneer sprake is van ‘poor science’ niet ook iets subjectiefs? Bovendien zie je dat het bekritiseren van ideeën die op slecht onderbouwde theorieën zijn gebaseerd, vaak resulteren in denigrerende opmerkingen over collega-professionals.

This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.