Over grootschalige implementaties van ICT in het onderwijs wordt lang niet altijd goed nagedacht. Met wel hele dure geleerde lessen tot gevolg. Dat kun je concluderen uit een recente casus over de invoering van iPads in het onderwijs.
Larry Cuban besteedt voor de tweede keer aandacht aan de invoering van iPads binnen het Los Angeles Unified School District (LAUSD). Amerikaanse scholen vallen dikwijls onder een districtsbestuur dat blijkbaar veel zeggenschap heeft over investeringen in ICT in het onderwijs. Het LAUSD heeft een tijd geleden besloten om iPads 'uit te rollen' binnen de scholen. De doelgroep bestaat uit zo'n 655.000 lerenden.
Daarbij gaat echter van alles mis:
- Niet alleen docenten, ook schoolleiders zijn niet betrokken geworden bij de besluitvorming.
- Degenen die het besluit hebben genomen, het districtsbestuur, hadden geen idee van de totale kosten van de implementatie. Deze werden geschat op in totaal zo'n 400 miljoen dollar. Deze kosten zullen veel hoger uitvallen omdat geen rekening is gehouden met het verlengen van licenties, verzekeringen, reparaties en vervanging van iPads, technische ondersteuning, professionalisering van docenten of verbeteringen van de infrastructuur.
- Door middel van het gebruik van de iPad (met daarop voorgeïnstalleerde applicaties) kunnen lerenden onder meer werken aan wiskunde en taalvaardigheden. Er is volgens Cuban echter geen bewijs dat lerenden op deze manier ook daadwerkelijk hoger scoren op gestandaardiseerde toetsen.
- De bestuurders willen lerenden een geïndividualiseerde en interactieve leeromgeving bieden, maar geven niet aan tot welke resultaten dit moet leiden.
- Veel lerenden beschikken thuis niet over een draadloos netwerk, en kunnen thuis dus via hun iPad niet online leren. Met het project wil men wel de 'digital divide' dichten.
- Het districtsbestuur verzamelt weliswaar feedback van gebruikers, maar monitort ogenschijnlijk niet het daadwerkelijke gebruik.
Cuban concludeert:
LAUSD experienced a perfect storm of mistakes in plunging into iPads without much forethought and a glance in the rear-view mirror for earlier reform debacles in putting into practice a high-tech innovation.
Deze bijdrage doet pijn aan je ogen, en illustreert m.i. dat dergelijke grootschalige implementaties niet werken. Dergelijke initiatieven pakken in het algemeen negatief uit voor de acceptatie van ICT binnen het onderwijs. Bizar om te zien hoeveel risico dit districtsbestuur neemt, zonder goed inzicht te hebben in kosten en verwachte baten. Hierover is het laatste woord nog niet gezegd en geschreven.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Dag Wilfred,
Wat mij opvalt aan het artikel van Cuban is dat er met geen woord gerept wordt over de ‘kwalijke’ rol van Pearson in dit debacle. Een deel van de mislukking is nu al toe te schrijven aan “Pearson’s Common Core System of Courses”. Dit is bij de uitrol van een dergelijk grootschalig project in mijn ogen wel een wezenlijke factor die bepalend is voor het slagen ervan.
“… the new software from the publishing giant Pearson that has been rolled out in dozens of schools is nowhere near complete, the Los Angeles Unified School District is unable to say how much it costs, and the district will lose access to content updates, software upgrades, and technical support from Pearson after just three years.” (http://www.edweek.org/ew/articles/2013/10/25/10pearson_ep.h33.html)
Je zou overigens verwachten dat onderwijsmanagement en CIO’s inmiddels anno 2013 beter gewapend zouden zijn als het gaat om leveranciers die hun beloften niet waarmaken.
Het lijkt me overigens niet juist om het ‘reform debacle’, i.c. de omstreden invoering van de common core standaarden (een curriculumkwestie), over één kam te scheren met de invoering van onderwijstechnologie, i.c. de grootschalige implementatie van iPads. Dat laatste is in dit geval een debacle van een geheel andere orde. Het een kan het ander echter wel beïnvloeden, wat natuurlijk weer koren op de molen zal zijn van alle tegenstanders van de common core standaarden.