In het kader van de voorbereiding van een presentatie ben ik een blog post tegen gekomen waarin Sir John Daniel en Professor Asha Kanwar van de Commonwealth of Learning hun visie geven op de toekomst van afstandsleren. Een aantal relevante ontwikkelingen:
- Traditionele universiteiten begeven zich dankzij e-learning ook op het terrein van afstandsleren.
- Open Universiteiten passen steeds vaker e-learning toe bij afstandsleren. Zij zijn vanouds her bekwam in onderwijskundig ontwerp.
- De doelgroep van instituten voor afstandsleren wordt diverser. Meer jongeren, meer vrouwen, meer affiniteit met ICT.
- Er zijn op internet nogal organisaties die 'nep-diploma's' verstrekken.
- Open Educational Resources hebben grote invloed op afstandsleren. Zij vergroten bijvoorbeeld de toegankelijkheid van het onderwijs voor mensen in ontwikkelingslanden.
- ICT vergroot de mogelijkheden voor interactie tussen lerenden onderling, en tussen docenten en lerenden.
- Afstandsleren over landsgrenzen heen, wordt steeds meer praktijk (cross border education).
Ik ben overigens verbaasd over hun opvatting:
Remember, however, that the Internet will never be a mass medium – even if the day comes when everyone is connected to it. Telephone is not radio, even in well-connected communities. Internet learning alone cannot have the mass impact on access that was achieved with the mass media of broadcast and print, so be cautious about abandoning those media until you are sure that you have conquered the Internet at scale.
Volgens mij heb je dan de ontwikkeling van web 2.0 gemist, als je het mij vraagt.
Persoonlijk denk ik dat afstandsleren ook baat kan hebben bij meer gestructureerd 'samenwerkend leren', waarbij bijvoorbeeld social software wordt ingezet. Ook zouden instituten voor afstandsleren zich niet persé hoeven te richten op het behalen van diploma's, maar op kortdurend aanbod en het waarderen van elders verworven competenties.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie