Mark Carrigan bespreekt in de bijdrage An audible university: the role of podcasts, audiobooks and text to speech technology in research de relevantie en aandachtspunten van audio voor onderzoek. Een aantal van zijn observaties zijn ook relevant voor leren, opleiden en onderwijs. Ik zal deze observaties ook aanvullen.
Er wordt steeds meer gebruik gemaakt van podcasts, ook als didactisch middel in het kader van blended learning. Er zijn ook meer wetenschappers die audioboeken gebruiken in plaats van geschreven boeken en die tekst-naar-spraakdiensten gebruiken om te luisteren naar documenten in plaats van ze te lezen. Het belang van het beluisteren van teksten neemt mogelijk toe, stelt Carrigan.
Een van de mogelijke oorzaken hiervan is ‘schermvermoeidheid’. Dit suggereert volgens de auteur echter dat luisteren beschouwd wordt als suboptimaal, als een minderwaardige manier om met teksten om te gaan. Carrigan meent echter dat het luisteren naar teksten de manieren waarop we praten over, delen van en omgaan met ideeën vergroot en versterkt. Je moet ‘luisteren’ op de eigen merites beoordelen en niet vergelijken met met lezen.
Volgens Carrigan komen ideeën op een andere manier tot leven door naar een dialoog te luisteren dan door een tekst te lezen. Door te luisteren sta je meer in verbinding met de persoon. Je moet volgens hem ook niet zo zeer kijken naar de beperkingen van audio , maar erkennen dat elke modaliteit sterke en zwakke punten.
De Audible app biedt bijvoorbeeld een mogelijke oplossing met de knip- en notitiefunctie. Deze optie stelt de gebruiker in staat een kort fragment op te slaan en er een titel en notitie aan toe te voegen.
Ik heb ook ooit via een niet vrij toegankelijke video van Diana Laurillard begrepen dat lerenden vaak beter naar teksten luisteren dan dat zij teksten lezen. Lerenden scannen geschreven teksten vaak (vooral via een beeldscherm). Dat kan oppervlakkig leren in de hand werken. Tegelijkertijd is het kunnen scannen van teksten ook belangrijk als je de relevantie van een tekst wilt inschatten. Dit laatste is bij audio (en video) vaak veel lastiger. Daarom gebruik ik veel vaker geschreven tekst dan gesproken tekst.
Een voordeel van gesproken tekst is weer dat je deze kunt beluisteren terwijl je bezig bent met andere zaken. Mits deze andere zaken geen groot beroep doen op je cognitieve vermogens. Je aandacht verdelen over twee taken die het nodige vragen van je brein gaat immers ten koste van de kwaliteit van de uitvoering van de taak. Vanzelfsprekend zul je het beluisteren van audio ook moeten verrijken met meer actieve leeractiviteiten. Het beluisteren van een tekst is immers een betrekkelijk passieve aangelegenheid.
Carrigan stelt dat we behalve schermmoeheid wellicht ook auditieve vermoeidheid moeten onderzoeken. Bij het beluisteren van teksten kun je ook oververzadigd raken en niet meer in staat zijn jezelf te horen denken. Daarnaast zijn volgens hem ook fysieke ongemakken verbonden aan het langdurig dragen van een koptelefoon. Bovendien stuit je op praktische bezwaren bij het dragen van een koptelefoon in sommige omgevingen.
Marc Carrigan onderstreept dat wetenschap (en onderwijs en opleiden) steeds meer een multimodale aangelegenheid wordt. Dat betekent dat we werkwijzen kunnen ontwikkelen die voor een ieder het beste werken, met erkenning van de beperkingen en mogelijkheden van elk van die werkwijzen.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie