Via verschillende bronnen werd ik vanochtend geattendeerd op het initiatief The Record That Changed My Life. Erwin Blom is een Spotify playlist gestart, waar Erno Mijland een wiki bij heeft gemaakt: welke plaat heeft je leven veranderd of op z’n minst beïnvloed? Dit initiatief laat zien waarom ik sociale media zo waardevol vind. Hieronder vind je mijn bijdrage.
Ik heb lang moeten nadenken over de plaat die mijn leven heeft veranderd. Die plaat bestaat niet. Maar een belangrijke plaat met een herinnering, en met hoop op verandering, is er wel in mijn leven. En dat is Sunday Bloody Sunday van U2.
Het was eind april – begin mei 1985. Ik studeerde pedagogische wetenschappen in Nijmegen. Toenmalig onderwijsminister Deetman had plannen gelanceerd voor een nieuw studiefinancieringsstelsel, waar veel kritiek op was. Eén van de protestacties was de bezetting van het Erasmusgebouw in Nijmegen, die uiteindelijk zo’n drie weken heeft geduurd.
Veel bezetters, waaronder ik, hadden veel meer kritiek op het onderwijs, en op de wijze waarop onze maatschappij werd ingericht (machtsverhoudingen, inkomensverdeling, milieuvervuiling, verhoudingen Noord-Zuid, enzovoorts). Uiteraard vonden we dat alles met alles samenhing.
Tijdens de drie weken bezetting werden er tal van acties gevoerd. ’s Avonds werd vergaderd en gefeest. Tijdens die feesten werd o.a. Sunday Bloody Sunday van U2 gedraaid. Een nummer over een schandvlek van de Britse ‘Noord-Ierland’-politiek. De muziek is opzwepend, er spreekt hoop op verandering uit. En als Bono het nummer begon met “This is not a rebel song“, lieten wij het woordje ‘not’ weg.
Ik luister nog steeds met plezier naar Sunday Bloody Sunday. Ik heb nog steeds kritiek op het onderwijs, en bredere maatschappijkritiek. De hoop op verandering koester ik nog steeds. Maar ik spreek Bono niet meer tegen.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie