In Virtual Worlds, Simulations, and Games for Education: A Unifying View laat Clark Aldrich zien hoe virtuele werelden, simulaties en educatieve games met elkaar samen hangen. Hij presenteert ze op een continuum van zogenaamde highly interactive virtual environments, en vergelijkt het gebruik ervan met de kennismaking van kinderen met het zwembad.
Aldrich beschrijft in dit artikel in welke mate virtuele werelden, simulaties en educatieve games van elkaar verschillen, en wat volgens hem de overeenkomsten zijn (alle drie nodigen bijvoorbeeld uit tot actie).
Als bijlage bij zijn artikel reflecteert Aldrich ook op de ontwikkeling van highly interactive virtual environments. Hij verwacht bijvoorbeeld dat er binnen vijf jaar schaalbare en gebruikersvriendelijke auteurtools beschikbaar zullen komen. Verder denkt hij dat we over een jaar of tien anders zullen aan kijken tegen kennis en wijsheid, en dat simulaties en educatieve games een belangrijke plek zullen innemen als het gaat om leren en het beoordelen van datgene wat geleerd is.
Dit artikel is de volledige versie van een artikel van Aldrich, waar ik eerder over heb geblogd.
Ik ben vooral benieuwd of Aldrich met zijn voorspellingen gelijk krijgt. Op dit moment zit mijns inziens weinig schot in het gebruik van met name virtuele werelden voor leerdoeleinden.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie