Guy Wallace vraagt zich af waarom we binnen het onderwijs nog zo vasthouden aan leerstijlen. Volgens Wallace -die zich hierbij mede baseert op verschillende reacties van onderzoekers (zie ook de referenties bij dit artikel)- kun je de volgende kritiek op leerstijlen formuleren:
- Het is vaak onduidelijk wat verstaan wordt onder ‘leerstijl’.
- Diverse metastudies hebben aangetoond dat er geen verband is tussen bepaalde manieren van onderwijs verzorgen, leerstijlen van lerenden en leerresultaten.
- Onderzoeken die wel een verband aantonen, deugen methodologisch niet.
- Er is wel een verband tussen bepaalde kenmerken van lerenden, en de wijze van onderwijs verzorgen. Leerstijlen horen daar echter niet bij.
- Er is wel een verband tussen het behalen van leerdoelen en didactiek. Dit heeft echter niets met leerstijlen te maken.
Waarom houden we dan toch zo vast aan de mythe van leerstijlen?
- Onderwijsprofessionals zijn niet bekend met onderzoeken die de mythe van de leerstijlen ontkrachten.
- Onderwijsprofessionals hebben vaak romantische opvattingen over onderwijs:
Sometimes an idea may appear so logical, and/or so deeply related to the values held by individuals, that it becomes an article of faith. Believers cling to their fancies irrespective of research findings.
En dat is met leerstijlen ook het geval.
- De mythe van de leerstijlen klinkt aannemelijk voor onderwijsprofessionals. En mensen zijn gevoelig voor wat aannemelijk klinkt. Wij zullen eerst moeten ervaren dat leerstijlen er niet toe doen, en feedback van anderen krijgen op onze vergeefse pogingen om met onze didactiek op een zinvolle manier aan te sluiten op ‘leerstijlen’.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie