Onderwijsinstellingen en opleidingsinstituten passen in toenemende mate online leren en vooral blended learning toe. Volgens eCampus News wordt daarbij één fout wel heel vaak gemaakt.
Deze organisaties stellen namelijk de vraag: “hoe kunnen we bestaande cursussen/programma’s omzetten naar een online variant?” Het gevolg is een vorm van online leren waarbij geen sprake is van differentiatie, maar van one-size-fits-all.
Als je echter aan de slag gaat met online leren dan zul je op een andere manier moeten gaan nadenken. Volgens eCampus News ontwikkel je namelijk een online product. eCampus News doelt in deze bijdrage vooral op online MBA-programma’s. Het programma, de cursus, het certificaat of de opleiding moeten ‘uniek’ zijn en zeer specifiek op basis van de behoeften van je huidige en aanstaande lerenden.
The question that should be asked is: “How do we create a world-class learning experience that’s tailored to our students?”
Volgens de auteur is het vooral de schuld van de bestuurders dat we niet meer gedifferentieerde, student-gecentreerde vormen van online leren hebben. Zij geven er de voorkeur aan zo min mogelijk te veranderen en risico’s te vermijden.
Instead of talking about enabling excellence, many institutions are stuck on standardization and adoption rates.
Instellingen zouden zich volgens eCampus News veel meer moeten onderscheiden op het gebied van didactiek, studentervaringen en leeruikkomsten. Durf daarbij eens tegen de stroom in te gaan.
It’s time to move away from mass-produced, cookie-cutter programs that take a one-size-fits-all approach.
Authentiek, adaptief, ‘engaging’, op maat: dat zouden de sleutelbegrippen moeten zijn. In het artikel wordt dit ‘maatwerk’ enzovoorts overigens niet verder uitgewerkt.
Mijn opmerkingen
Het klopt dat veel instellingen, en niet alleen MBA’s, onvoldoende kijken naar de didactische kenmerken van technologie en naar de mogelijkheden voor curricula en didactiek. Virtual classroomsessies worden dan digitale hoorcolleges, terwijl online leerstof vooral leidt tot e-reading. Je merkt dat men vaak onvoldoende tijd heeft en neemt om curricula eens grondig te herzien en daarbij digitalisering integraal ter hand neemt. Dat is trouwens niet alleen het geval bij online leren, maar ook bij ‘blended learning’.
Ik vind het echter wat te gemakkelijk om de leidinggevenden of andere belanghebbenden de schuld in de schoenen te schuiven. Er ligt vaak heel wat op het bordje van instellingen en hun medewerkers. Meestal schaakt men op meerdere borden tegelijkertijd en probeert men diverse ballen in de lucht te houden.
Grondige curriculaherzieningen waarbij digitalisering een prominente plek inneemt, neemt veel tijd in beslag, vereist visie en vergt een forse investering in een integrale aanpak van onderwijsontwikkeling en professionalisering.
Maar het komt ook voor dat diverse betrokkenen echt onvoldoende gemotiveerd zijn om onderwijs en opleidingen te herzien, zelfs als daar alle aanleiding toe is (gering studiesucces, veel uitval, meer behoefte aan flexibilisering, veel ontevredenheid onder lerenden). Diverse oorzaken liggen ten grondslag aan een gebrek aan veranderbereidheid.
Tenslotte is het geen garantie dat online leren echt authentiek, adaptief en ‘engaging’ wordt als lerenden via ‘design thinking’ bij het ontwerpproces betrokken worden. Vaak willen zij ‘gewoon’ hoorcolleges en les via boeken. Dat kun je ze ook niet kwalijk nemen. Ze zijn deze onderwijsvormen gewend. Bovendien hebben ze niet persé expertise op het gebied van didactiek en ICT.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie