Over het algemeen wordt de Khan Academy in de Edublog-sphere omarmd als een voorbeeld van disruptieve innovatie. Niet iedereen is echter enthousiast over dit initiatief, blijkt uit Audrey Watters' The Wrath Against Khan: Why Some Educators Are Questioning Khan Academy:
- De suggestie kan gewekt worden dat docenten vervangen kunnen worden door ICT. Dit kan demoraliserend werken voor de betreffende beroepsgroep. En het beroep van onderwijsgevende is al niet heel aantrekkelijk.
- Het initiatief maakt deel uit van Bill Gates' agenda op het gebied van onderwijs. Gates pleit voor een einde aan salarisverhogingen voor gekwalificeerde docenten. Hij ziet docenten als vakinhoudelijke experts, en hecht weinig waarde aan zaken als didactiek en pedagogiek. Zijn invloed op politieke besluitvorming over onderwijs neemt toe.
- De video's van de Khan Academy zijn opgezet volgens het lezing-demonstratie model. De docent praat, de leerling luistert. Je kunt de video's eindeloos herhalen, maar het blijft drillen. Studenten zouden juist moeten experimenteren, onderzoeken en uit proberen. Maar daar zijn deze video's niet op gericht. Volgens docent Frank Noschese leren leerlingen er geen authentieke, complexe, problemen mee oplossen.
- Het beloningssysteem van de Khan Academy is vergelijkbaar met de 'badges' die je bij tal van sociale media kunt winnen (lees ook Josh Bersin's commentaar). Verschillende mensen -zoals Bersin- vinden deze "gamification" positief (veel mensen worden graag beloond voor wat zij doen), maar Watters schrijft:
this sort of reward system on Khan Academy may encourage completion of material for the sake of badges, rather than for the sake of learning itself.
Deze manier van belonen is een voorbeeld van de 'wortel en de stok'-beloning, die Dan Pink niet meer van deze tijd vindt.
Volgens mij moet je de Khan Academy beschouwen als een repository van open educational resources. Deze bronnen moet je hergebruiken binnen een didactisch rijk leerarrangement. De Khan Academy laat zien welke docenttaken je kunt automatiseren. En dat is met name uitleg. Daarmee leer je echter geen complexe problemen oplossen. Daar is veel meer voor nodig. De manier van beoordelen binnen de Khan Academy kan goed werken, als dit beperkt blijft tot formatieve manieren van beoordelen.
Er is echter een reëel risico dat beleidmakers de Khan Academy als alternatief voor het bestaande onderwijs gaan beschouwen. Dat zou een verarming betekenen van de didactiek, en daarmee een verslechtering van de kwaliteit van het onderwijs.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
In jouw blog ga jij volgens mij uit van het standpunt dat onderwijs gelijk is aan het overdragen van kennis en andersom. Bij de opleiding Mediatechnologie heeft het docententeam als uitgangspunt dat wij willen dat de studenten de docenten op deelonderwerpen overstijgen. Het is voor de docenten onmogelijk om al het nieuws op het gebied van mediatechnologie (webdevelopment en gameprogramming) bij te houden en de studenten hierbij voor te blijven, zeker als de studenten gemotiveerd zijn. Voor mij is het daarom erg eenvoudig om het onderwijs los te zien van kennisoverdracht. Desondanks zien de studenten mij en mijn collega’s als leraren en geven wij allemaal goede lessen. Kortom, volgens mij kan het onderwijs los gezien worden van het overdragen van kennis. Vanuit dat standpunt gaat een Khan-academy helemaal niet ten koste van het onderwijs en is het een middel geworden wat ingezet kan worden als het nodig is en kunnen leraren zich bezig houden met waar ze goed in zijn, namelijk het onderwijsproces begeleiden.
@Jelle Sjollema: ik ga er juist NIET van uit dat onderwijs gelijk is aan kennisoverdracht. Mensen die de Khan Academy zien als alternatief onderwijssysteem doen dat m.i. wel. En dat is niet terecht. Ik pleit er juist voor om de video’s in te bedden in een rijk leerarrangement.
@Wilfred Rubens Je hebt helemaal gelijk. Misschien door de vele misvattingen van het onderwijs die je aanhaalt in de war geraakt. Overigens leren wij de leerlingen ook geen complexe problemen oplossen. Ik ben eerder bezig met een soort onderhandeling over wat de leerling wil leren en wat onze opleiding kan aanbieden en ondersteun vervolgens samen met mijn collega’s de leerwens van de leerling. In veel gevallen is dit overigens wel de wens om complexe producten te kunnen maken, maar dit hoeft niet perse.
Net als voor e-learning modules (ouderwets: COO’s), weblectures en andere vernieuwende ICT-toepassignen geldt hier dat het een onderdeel kan zijn van een lesmethode, maar nooit zonder meer onderwijs kan vervangen. In eerste instantie werden/worden deze nieuwe toepassingen telkens omarmd als een manier om (delen van) onderwijs te vervangen, maar gaandeweg blijkt dan dat het alleen werkt als je je onderwijs anders inricht, en je je terdege verdiept in hoe je e.e.a. vormgeeft (zowel de toepassing als het onderwijs eromheen). Wat dus in eerste instantie vaak als kostenbesparing wordt gezien blijkt zeker in het begin veel meer investering te vergen om het efficiënt te kunnen inzetten (in het ‘rijke leerarrangement’).
Al deze toepassingen zijn gewoon nieuwe leermiddelen die aan de bestaande kunnen worden toegevoegd, en de docent en student nog meer flexibiliteit kunnen bieden.
Het probleem dat ik zie is dat nog steeds veel leerkrachten niet ‘agile’ zijn en de studenten laten zien hoe zij door zich in een informatie-stroom te ‘positioneren'(sorry, ik heb al een lange tijd geen Nederlands meer gesproken)kunnen leren wat voor hen relevant is, in plaats van als docent te bepalen welke leerstof aangeboden wordt en op welke manier.
Ik vind Khan mooi. Een onderbelicht aspect is echter de beweegredenen om meer weblectures te gebruiken: om meer tijd vrij te maken om op school huiswerk te doen en te oefenen. Dit terwijl zijn eigen omgeving al laat zien dat oefenen juist ook thuis kan gebeuren. Ik vind dat geen consequent verhaal. Doe met behulp van Khan, maar ook andere bronnen, zaken thuis die thuis kunnen en gebruik de lessen om zaken te doen die je juist samen moet doen, en ook met social media lastig worden. Samen werken via een gedeelde whiteboard op Internet? Maar zonder bijv. wiskundige tools voor invoer? Hopeloos. Doe dat dan door groepswerk en klasseleergesprekken op school. Thuis is dan plaats voor andere zaken. Maar inderdaad, integreer het geheel naadloos in een goed programma. Geen gekunstelde grenzen.
@Jelle Sjollema: dank voor je toevoeging.
@Elly: wat zegt dit over ons lerend vermogen als de geschiedenis van ICT in het onderwijs zich steeds herhaalt?
@Rita Kop: dat speelt hier zeker mee, ja.
@Cb1601ej: je kunt de content van de Khan Academy inderdaad voor een omgekeerde klas (flipped classroom) gebruiken. Maar waar het mij (en ook Matters) om gaat, is dat de Khan Academy door diverse mensen gezien wordt als een alternatief, en niet als een initiatief dat je kunt gebruiken om het onderwijs te versterken. Ik ben ook voorstander van transformatie van het onderwijs, maar niet door het concept van de Khan Academy te gebruiken als vervanging van het huidige.
Wat Audrey Watters schrijft is een ongelooflijk stukje onzin. Als je bang bent om je belang als leerkracht te verliezen t.o.v. een filmpje, dan ben je wellicht niet zo goed bezig. Uiteraard is het niet de bedoeling om leerkrachten te vervangen door computers. Maar dat het prima ondersteunende middelen zijn en dat het beloningssysteem met badges een positief effect is toch “common sense”.
Ik ben op mijn school een stapje verder gegaan: als experiment hebben de leerlingen van één klas zelf Khan Academy filmpjes gemaakt. Wij noemen het Jonatan Academie (naar de naam van onze school).
Zowel ik (als ICT-coördinator) als de klasleerkracht waren uitermate enthousiast over de leerwinst en het resultaat van de activiteit.
Ik schreef mijn bevindingen neer en verzamelde alle afgewerkte filmpjes in deze blogpost: http://www.leesvoer.be/nl/onderwijs/jonatan-tegen-de-khan-academy
@BramFaems: het probleem is dat diverse beslissers/beïnvloeders mbt onderwijsbeleid leerkrachten wel graag zouden vervangen door initiatieven als de Khan Academy (Gates bijvoorbeeld). Deels omdat we op termijn te maken krijgen met een enorm lerarentekort, deels omdat men denkt dat het onderwijs goedkoper kan. Watters waarschuwt daarvoor. Mooi initiatief, trouwens, om leerlingen zelf ‘Khan-video’s’ te laten maken.