De kernelementen van het 3P leermodel (#in)

Stephen Downes attendeert zijn lezers op een paper over het The 3P Learning Model:

a vision of learning characterized by the convergence of lifelong, informal, and personalized learning within a social context.

De auteurs -Mohamed Amine Chatti, Matthias Jarke en Marcus Specht- beschrijven in dit paper drie kernelementen van het model:

1. Personalisering.
   De lerende en diens leerbehoeften en leervoorkeuren staan centraal. Hij is ook 'in control', en geeft zelf sturing aan zijn leren (self-directed). Zij pleiten ook voor gepersonaliseerde benaderingen van adaptief leren, die minder 'top down' zijn georganiseerd dan de gebruikelijke programma's die adaptief leren mogelijk willen maken. Denk daarbij aan voorgeprogrammeerde leerpaden waarbij lerenden 'een weg inslaan' op basis van antwoorden die zij op vragen geven. Chatti cs pleiten voor persoonlijke leeromgevingen (PLE) die zelfgeorganiseerd, informeel, een leven lang leren en leren in netwerken mogelijk maken, en die principes van constructivisme en connectivisme in de praktijk weten te brengen.
   

   In PLEs, personalization is triggered by the learner, rather than processed by an intelligent system. The PLE-driven approach to learning does not focus on adaptivity, i.e. the top-down configuration of a set of learning elements following some pre-defined rules. It rather focuses on adaptability and emphasizes learner’s self-direction, selforganization, and self-control.

   Volgens de auteurs is een PLE niet zo zeer een applicatie, maar meer een concept dat lerenden ondersteunt bij het formuleren van hun eigen leerdoelen, bij het organiseren van hun leren (inhoudelijk en procesmatig), en bij het communiceren met anderen in het kader van het leerproces.

2. Participatie.
   Leren is een sociaal proces, dat samen met anderen plaatsvindt. De auteurs richten zich in dit paper op het perspectief van leren als een netwerk (Learning as a Network, LaaN), dat niet uitgaat van groepen of gemeenschappen, maar van persoonlijke, horizontale verbindingen. Leren is voor het individu dan het voortdurend bouwen, onderhouden en uitbreiden van het persoonlijke 'kennisnetwerk'.
   

   In LaaN, participation suggests permanent listening, active networking, and genuine knowledge sharing with others, thus enabling each participant to build and extend her PKN, and in so doing learn.

   Een centraal begrip daarbij is de kennisecologie.

3. Knowledge-Pull.
   

   The knowledge-pull approach to learning is based on providing learners the access to a plethora of tacit/explicit knowledge nodes and hand over control to them to select and aggregate the nodes the way they deem fit, to enrich their personal knowledge networks.

   Bij deze benadering gaat het er dus om dat mensen in staat zijn strategieën en instrumenten toe te passen die hen helpen bij het hanteerbaar maken van massa's informatie.

In het laatste deel van hun paper passen Chatti, Jarke en Specht dit summier toe in een raamwerk voor leren met behulp van social software.

Deze benadering spreekt mij erg aan, maar roept ook een aantal vragen op:

• Doet gepersonaliseerd leren, zoals hierboven omschreven, geen groot beroep op bekwaamheden van lerenden, waarover velen wellicht nog niet beschikken?
• Welke rol spelen onderwijsinstellingen binnen het 3P leermodel?
• Is er geen plaats voor formeel leren in dit model?
• Is het onderwijs voldoende in staat om lerenden voor te bereiden op de knowledge-pull-benadering?