Eigenlijk heeft de analyse van Gary Hamel (via Is het nu generatie X, Y of Einstein?) m.i. niets te maken met een zogenaamde 'Generatie Facebook', maar vooral met een sociale en culturele paradigmaverandering die gepaard gaat met de adoptie van web 2.0. Hamel beschrijft bijvoorbeeld dat ideeën niet meer beoordeeld worden op basis van status, maar op basis van de eigen merites. Bijdragen (tekst, video) worden gewaardeerd op basis van de kwaliteit van het product op zich, niet op basis van de expertise van degene die het product heeft gemaakt.
Verder geeft hij onder meer aan dat steeds meer sprake is van zelfgeorganiseerde groepen, van het aantrekken van resources (in plaats van het toekennen van bronnen) en van het toenemende belang van intrinsieke beloningen. De auteur schrijft ook:
Power comes from sharing information, not hoarding it. The Web is also a gift economy. To gain influence and status, you have to give away your expertise and content. And you must do it quickly; if you don’t, someone else will beat you to the punch—and garner the credit that might have been yours. Online, there are a lot of incentives to share, and few incentives to hoard.
De ontwikkeling, die Hamel beschrijft, bevindt zich wat mij betreft nog maar in een heel pril stadium. Mogelijk dat bestaande machtsmechanismen zelfs weten te verhinderen dat het ooit zover komt, en dat deze paradigmashift -net als de 'nieuwe economie'- over een tijd bij de vuilnis wordt gezet. Ik ben het ook niet volledig met Hamel eens. Of een product 'waarde' heeft, is mede afhankelijk van de expertise van de producent. Als ik een bijdrage lees, dan let ik o.a. op de achtergrond van de auteur (naast o.a. opbouw en verantwoording). Daarbij gaat het niet alleen om zaken als opleiding en positie, maar ook om diens visie.
Ik vind ook dat Hamel veel te simplistisch denkt over de wisdom of crowds. Dit werkt pas als aan een aantal voorwaarden is voldaan!
Gary Hamel is ook niet heel consequent. Aan de ene kant stelt hij dat er sprake is van minder hierarchie op basis van positie, aan de andere kant onstaat een nieuwe vorm van hierarchie (macht ontstaat op basis van delen). Tenslotte gaat hij niet in op het fenomeen dat een nieuw soort hierarchie ontstaat doordat een grote groep mensen zich niet actief bezighoudt met en onvoldoende toegang heeft tot sociale media en informatie.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Naar mijn idee zijn de moderne sociale media goed te vergelijken met de zingende en rondtrekkende minstreels, de pamfletten en de bibliotheken van vroegere tijden.
Kennis voor iedereen toegankelijk maken is ons nog steeds niet gelukt.
Manipuleren van kennis komt al langer voor.
De verschuiving van collectieven naar individuen is ook een voortdurende golfbeweging.
Maar ik hoop wel dat het twittertijdperk snel voorbij gaat!
Vriendelijke groet uit Amsterdam-ZuidOost
@Rob Alberts: sociale media zijn inderdaad een volgende stap in de ‘democratisering’ van informatie en kennis. Maar waarom zou het twittertijdperk voorbij moeten gaan?