Een paar dagen geleden heb ik het JISC-rapport Edgeless University: why higher education must embrace technology gebookmarkt. Maar ik ben er nog niet aan toegekomen om het te lezen.
Gelukkig zijn er inmiddels enkele besprekingen op Britse weblogs/sites verschenen. Volgens Bryan Glick waarschuwt het rapport Britse universiteiten ervoor de internationale koppositie te verliezen doordat met onvoldoende gebruik maakt van de mogelijkheden van technologie om nieuwe manieren van leren vorm te geven. Citaat uit het rapport:
“Universities can use technology to offer more flexible provision and open more equal routes to higher education and learning.”
Rebecca Attwood schrijft dat volgens het rapport nieuwe technologieën als social networking en mobiel internet in de samenleving breed geaccepteerd zijn, maar nog niet door het hoger onderwijs. ICT is nog onvoldoende ingebed in het denken over onderwijs. Docenten kunnen zich weinig voorstellen bij de toepassingsmogelijkheden van deze technologieën voor leren. Bovendien is -volgens het rapport nog steeds sprake van een gebrek aan basisvaardigheden op het gebied van ICT.
"The noise of information and knowledge needs filtering; students need guidance and expertise. They also need the ‘brand value’ of institutions and the validation they provide. Universities have to capitalise on the connections and relationships made possible by the new information technologies,” the report says.
Volgens Attwood pleit het rapport voor een andere, meer strategische aanpak van de inbedding van ICT binnen het hoger onderwijs. Je kunt technologie immers niet het klaslokaal 'in dumpen'.
De Britse overheid heeft op basis van dit rapport al een eerste stap gezet: er is een taskforce voor transformatie ingesteld, en een nieuw Open Learning Innovation Fund van tien miljoen pond.
Het zou me niets verbazen als de uitkomsten van dit rapport representatief zijn voor het hele onderwijs in de Westerse wereld. De angst om de toppositie kwijt te raken, wordt daarmee meteen ook gerelativeerd: als niemand beweegt, blijven we allen dezelfde positie innemen. Een strategie die vroeg of laat overigens mis zal gaan (nieuwe initiatieven komen op en vervangen het oude; denk aan de fotografie).
Ik vind het ook een zorgelijke situatie als je kijkt naar de vele miljoenen die al in ICT en onderwijs geïnvesteerd zijn. JISC timmert zelf bijvoorbeeld al jaren aan de weg.
De kern van het probleem cq de uitdaging is wat mij betreft dat tot dusver op strategisch niveau nog nooit is gekeken naar de rol van technologie binnen 'ontwrichtende innovaties'. Dat heeft volgens mij onder meer te maken met een chronisch gebrek aan een gevoel van urgentie om het onderwijs echt anders in te richten. Wellicht dat de Britse taskforce voor transformatie daar een begin mee kan maken.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Clayton geeft aan dat de ‘ontwrichtende’ innovatie (vrijwel) altijd in een markt plaatsvindt van nonconsumers. Daarmee is ontwrichtende innovatie knap lastig binnen het onderwijs, want wie zijn daar die nonconsumers?
Binnen de bestaande ‘markt’ vindt ‘sustaining innovation’ plaats: aanpassingen aan wat de omgeving vraagt (en biedt). Anders dan bij je voorbeeld van fotografie of het voorbeeld van DEC dat Clayton gebruikt, zie ik het onderwijs niet verdrongen worden door een ontwrichtende innovatie.
@Jan Cees Rutgers: Christensen geeft diverse voorbeelden van leeraanbod dat zonder ICT niet gerealiseerd kan worden. Bijvoorbeeld van die leerling die Arabisch wil leren. Daar was de ‘markt’ te klein voor, maar dankzij e-learning niet meer. Ook dat is een voorbeeld van nonconsumerisme (vast geen goed Nederlands). Zijn boek illustreert m.i. dan ook dat binnen het bestaande onderwijs ontwrichtende innovaties mogelijk zijn. Vaak beginnen die echter als een apart project om door de moederorganisatie overgenomen te worden. Of als een initiatief dat de moederorganisatie op een gegeven moment over neemt. Ik kan me ook voorstellen dat een groep mensen een hele nieuwe vorm van onderwijs op gaat zetten, en op een gegeven moment vanuit het ministerie van OC&W erkend wordt. Dus: ja, ik kan me wel wat voorstellen bij een ontwrichtende innovatie binnen het onderwijs.