Hier word ik enthousiast van. In ruim zestien minuten behandelt Leraar 24 de geschiedenis van het Montessorionderwijs. In deze video worden de principes van deze onderwijsmethode verduidelijkt, zoals:
- Help mij het zelf te doen. Kinderen hebben volgens Maria Montessori namelijk een natuurlijke neiging tot zelfontplooiing.
- Er wordt veel gebruik gemaakt van het prikkelen van zintuigen. De materialen spelen hier op in.
- Elk kind kent zogenaamde gevoelige periodes. De leraar moet observeren en daar op inspelen, door bijvoorbeeld juiste materialen aan te bieden.
- Leerlingen van verschillende leeftijden leren bewust in groepen samen (niet uit noodzaak).
Uit deze video wordt duidelijk dat er weinig is veranderd aan het Montessorionderwijs (materialen en principes). Helaas wordt niet ingegaan op de vraag hoe dit onderwijs omgaat met zaken als ICT en digitale geletterdheid.
Wat me in deze video ook is opgevallen, is dat Maria Montessori deze onderwijsmethode aan het begin van de 20ste eeuw aanvankelijk ontwikkeld heeft voor wat toen "achterlijke kinderen" werden genoemd. Het Montessori-onderwijs krijgt nu vaak het verwijt zich vooral te richten op kinderen uit de hogere sociale klasse.
Een mooi initiatief van Leraar 24. Ik hoop dat zij meer van deze video's produceren.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Dank voor de tip, heb genoten van 16 minuten deja vu, want ook ik ben een Montessorikind. Ik miste de bovenbouw omdat je daar kunt zien dat met name in taal en rekenen de methode zich voortzet. Staartdelingen met kralen uit reageerbuisjes staan mij nog heel helder voor de geest. Ook aardrijkskunde (topografie) is in de Montessori methode heel erg doordacht. Met name de gemengde groepen en de gevoelige periodes heb ik altijd al heel stimulerend ervaren. ICT, ja daar ben ik ook wel benieuwd naar vooral omdat de materialen en het gebruik van je zintuigen een groot onderdeel van de methode uitmaken. Schuurpapier op een beeldscherm is het niet helemaal š
Prachtig.
Maar het Montessori-onderwijs veranderd wel.
De school waar ik het over heb heeft geen twee jaargroepen meer in de klas, maar drie.
De gemeente wil leerlingen over de scholen in de eigen buurt verspreiden, waardoor de keuze van ouders en kinderen voor deze speciale methode van onderwijs in het gedrang komt.
Leermethodes worden gebruikt die beter aansluiten bij het voortgezet onderwijs.
Staartdelingen dus niet volgens de kralenmethode, maar via een reguliere methode.
Vanuit de inspectie wordt toegezien op de ontwikkeling van de kinderen, waardoor elk kind toch wordt afgezet tegen een norm. En natuurlijk is er de CITO-toets.
Voor kinderen die echt een eigen ontwikkeling volgen is er in ons onderwijs geen plaats meer.
Mijn ervaring is dat je als ouder heel erg moet toezien op goede verslaglegging, zodat de ontwikkeling van het kind te volgen is, en dat je er heel erg op moet toezien dat op tijd hulp wordt ingezet als er iets aan de hand is.
Dyslexie kan geweten worden aan “eigen ontwikkeling” waardoor het kind onnodige vertraging oploopt en hulp misloopt. (2 jaar taalachterstand bij een normaal intelligente, dyslectische leerling is geen uitzondering.)
de eigenheid van Montessori-scholen gaat voor een deel verloren door wetgeving en regels. Jammer.