Steve Wheeler levert forse kritiek op het concept van de ‘flipped classroom‘. Daarbij gaat hij wat mij betreft te kort door de bocht. Ik vermoed dat ik weet waarom. Tegelijkertijd vult hij de ‘flipped classroom‘ op een ander manier in. Een waardevolle manier, als je het mij vraagt.
Steve Wheeler vindt het geen toegevoegde waarde hebben als je instructies vervangt door video’s:
But by any stretch of the imagination, just watching a video cannot be seen as a viable substitute for good learning, and should not be used to replace campus based education just for the sake of it.
Hij pleit ervoor om vooral ongeïnspireerde docenten te vervangen. Daarnaast pleit hij ervoor meer te investeren in begeleiding en ondersteuning van lerenden. Steve baseert zich hierbij op een artikel uit het blad Wired. En daar zit vermoedelijk het probleem. Ik vrees dat dit tijdschrift een te ongenuanceerde weergave geeft van de ‘flipped classroom‘. De crux is namelijk dat je bij dit concept face-to-face contact juist gebruikt voor persoonlijke begeleiding en ondersteuning!
In dezelfde blog post beschrijft Steve Wheeler een variant op de ‘flipped classroom‘. Hij stelt een rolverwisseling voor. De docent wordt leerling/student, en de leerling/student wordt docent:
If teachers assume the role of a learner, and accept that they are not the fonts of all knowledge, but are there to facilitate learning instead of instructing, positive change in education would happen. Similarly, if we ask students to become teachers, and we encourage them to independently create their own content, share and present their work – either in the classroom, or on the web – we place them in a position where they must take responsibility to learn and develop their understanding of their subject.
Daar kan ik me in vinden. Geef lerenden een grotere rol in het doen van onderzoek, het co-creëren van leerstof en in het proberen dat over te brengen aan anderen. Juist daar leren zij veel van.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Omkering van rollen is essentieel voor Co.-creatief onderwijs. In dubbele zin: allereerst vanwege het achterwege houden van voorgekauwde instructies. Daarnaast geeft het de lerende de gelegenheid om actief te construeren, te ontwerpen en eigen persoonlijke betekenis eraan kan inhechten.
Regelmatige rolwisselingen geeft de docent tevens voldoende gelegenheid om instructie, voorbeelden en verduidelijkingen te geven.
Rolwisselingen in een driehoeks relatie worden nog interessanter: de lerenden, medelerenden, en de docent. Welk een rijkdom aan variaties van ‘flips’ kan zo gewaardeerd worden
Het blijft verwonderlijk dat dit soort inzichten zo lang nodig hebben om in onderwijs geaccepteerd te worden. Daarmee tevens dat er een verrassende denk-Flip is ontdekt!
Het spreekt voor zich dat ongeïnspireerde docenten lerenden niet zulken inspireren. De ‘doodse’ rol is dan wellicht inwisselbaar voor technisch sociale interactiviteit, bijvoorbeeld met tablets, edu-programmattur, sociale media en internet.
Wanneer lerenden de ruimte krijgen om zelf en samen ontwikkelend te leren en sturen wordt die non-inspirerende docent misschien nog wel enthousiast…
In het kunstrijden op ijs spreekt men over ‘dubbele flip’…!