De effectiviteit van games voor leren

Onderzoek naar de effectiviteit van games voor leren lijkt sterk op onderzoek naar de effectiviteit van onderwijs: het blijkt bijzonder complex om algemeen geldende uitspraken te doen.

Karl Kapp vat een uitvoerige literatuurstudie samen over games die voor leerdoeleinden zijn ontwikkeld. De studie is uit 2005. Volgens Kapp zijn de bevindingen nog steeds actueel:

• Onderzoek naar de effectiviteit van deze games is erg gefragmenteerd. Met andere woorden: de scope van de onderzoeken is erg breed. Bovendien is er vaak methodologisch het een en ander op aan te merken.
• Games kunnen effectief zijn voor diverse doelen en doelgroepen. Toch zeggen de onderzoeken niets over de verwachte effectiviteit van specifieke leerdoelen. Het is dus erg ingewikkeld om in z’n algemeenheid iets te zeggen over de effectiviteit of ineffectiviteit van ‘serious games’. Wat dat betreft, voeg ik er graag aan toe, lijkt het wel op onderzoek naar de effectiviteit van onderwijs.
• Er is geen bewijs voor de stelling dat games in elke situatie de voorkeur genieten als leermethode.
• ‘Serious games’ moeten ingebed zijn in educatieve programma’s. Met andere woorden: ‘debriefing’ en feedback zijn noodzakelijk voor begrip, en dus voor echte leerervaringen.
• Lerenden hebben ondersteuning nodig bij het leren gebruiken van de game. Dat komt de effectiviteit van de game ten goede. Anders loop je het risico dat lerenden vooral focussen op de game-elementen.

Deze laatste twee conclusies impliceren dat ‘debriefing’, evaluatie van prestaties, feedback en ondersteuning bij online games ingebouwd moeten zijn.

Deze conclusies impliceren dat de beslissing om games te gebruiken o.a. gebaseerd moet zijn op een grondige analyse van de eisen die aan leren worden gesteld. Onderwijsontwerpers worden helaas regelmatig niet betrokken bij het ontwerp van educatieve games, meent de auteur. Ik vraag me af of deze laatste stellingname inmiddels niet wel achterhaald is.

Hoe een didactisch goede game maken?