In de laatste editie van het Tijdschrift OnderwijsInnovatie staat een artikel van Rob Martens over ICT als sleutel tot beter onderwijs. Martens schrijft hierin dat technologie goedkoper, robuuster, gebruikersvriendelijker en alomtegenwoordig is. Lerenden hebben binnen enkele jaren "alle informatie van de wereld permanent ter beschikking, multimediaal, locatie- en persoonsspecifiek" (p. 12). Daar komt bij dat lerenden volgens Martens informatie ook zelf kunnen leveren, labellen, selecteren en aanpassen (hij besteedt op deze plek in dit artikel merkwaardig genoeg geen aandacht aan de rol van ICT voor interacties, conversaties en dialoog).
Volgens Martens heeft dit drie belangrijke gevolgen voor het leren.
- Lerenden hebben zelf meer vrijheid om vanuit hun nieuwsgierigheid te leren wat, waar en wanneer zij willen. Het vergroten van keuzevrijheid zal volgens hem standaardisatie van het onderwijs onherroepelijk doen afnemen.
- Technologie maakt samenwerking tussen lerenden mogelijk, waarbij de traditionele grenzen van het onderwijs minder betekenis zullen krijgen.
- Dankzij ICT kan het onderwijs veel beter rekening houden met diverse leerbehoeften en leervoorkeuren. Lerenden worden "minder in een standaard mal geperst" (p. 13) en voelen zich daardoor eerder competent. Dat bevordert weer de motivatie om te leren.
Deze bijdrage sluit goed aan op mijn eerdere post Welke innovaties op het gebied van leren kun je NIET realiseren zonder ICT?. Hopelijk draagt technologie dan ook bij aan het einde van het onderstaande onderwijssysteem:
Bron: Bruce Hammonds
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Een sausage machine! In tegenstelling tot wat je zou hebben kunnen vermoeden als je de ‘output’ op de afbeelding ziet, wilden mijn leerlingen en ik (jaren geleden, weet je nog oudje) met onze Sausage Machine nu net het tegenovergestelde ‘bereiken’: absoluut géén eenheidsworst. “Wait and see what comes out” was ons machinemotto. Letterlijk alles wat ICT te bieden had aan mogelijkheden mét de tools als verlengstukken van zintuigen en ledematen, en de kaleidoscopische content die alle dagen anders kleurde. We wisten niet goed waar we het hadden, we wisten op voorhand niet goed wat het zou geven. We verkenden vrij en vrolijk – ja, ook via de wegwijzers van het vakgebied, de einddoelen, het leerplan, want dat waren nu eenmaal de restricties waar we in het reguliere onderwijs tegenaan liepen – we probeerden, selecteerden uit het oneindige aanbod wat van pas kwam, en hielden de machine draaiend. En dat was hard, spannend en verrassend werken. Beyond the classroom, beyond our (school)books. The web was the limit.
Is dit romantiek? May be. Het is er de tijd van het jaar voor toch.