Heb je als docent het idee dat lerenden niet betrokken zijn bij online leren? Check dan eerst of dat inderdaad het geval is. Indien ja: investeer dan in ‘empowering’. Dat is in feite de boodschap van de blogpost ‘Empowering Students in Distance Learning Environments’ van dr. John Spencer.
Spencer schrijft dat docenten klagen dat lerenden bij online leren vaker niet verschijnen tijdens virtuele klas-sessies, opdrachten online niet inleveren of regelmatig niet inloggen. Bij online leren is het dan moeilijker om lerenden te motiveren dan tijdens face-to-face leren.
As teachers, we are missing those “aha moments” that happen with peak engagement. We can’t monitor their attention in the moment.
Het is echter de vraag of lerenden daadwerkelijk minder gemotiveerd zijn.Wellicht hebben zij problemen met online leren an sich, of beschikken zij niet over goede mogelijkheden voor online leren (zoals een eigen device of krachtige internetverbinding).
Daarnaast verkeren lerenden wellicht niet in de omstandigheden om zich te kunnen focussen op online leren (vanwege de thuissituatie, de plicht om op broertjes/zusjes te passen, enzovoorts). Er is sprake van ongelijkheid.
Als onderwijsinstelling kun je volgens John Spencer weinig doen aan ongelijkheid. Maar je kunt lerenden wel ondersteunen. Bijvoorbeeld door devices uit te lenen, handleidingen te verstrekken, contact te onderhouden, flexibel te zijn met deadlines, enzovoorts.
John Spencer stelt ook dat een gebrekkige participatie in online leren veroorzaakt kan worden doordat lerenden verward zijn, en bijvoorbeeld niet weten wat van hen wordt verwacht. Zij kunnen bijvoorbeeld een leeromgeving als niet goed georganiseerd ervaren. Geschreven instructies kunnen als onduidelijk worden ervaren. Kijk dus kritisch naar je omgeving vanuit het perspectief van de lerende, hanteer principes van User Experience Design.
Ga dus eerst na wat de redenen zijn van lerenden om niet of onvoldoende te participeren in online leren.
Wat kun je dan vervolgens doen om de betrokkenheid van lerenden bij online leren te vergroten? Spencer stelt dat betrokken lerenden eigenaar zijn over hun eigen leren. Dat bereik je volgens hem door je te focussen op ‘empowerment‘ van lerenden, op het bevorderen van zelfsturing.
Dat is best een lastig proces, waarvan de invulling ook sterk afhankelijk is van je context (onderwijssoort, doelgroep). In de praktijk zal eerder sprake zijn van een mix tussen iets ‘moeten leren’ en iets ‘willen leren’. Te veel keuzes kunnen volgens de auteur ook leiden tot overbelasting.
John Spencer formuleert in zijn bijdrage ook ideeën om ‘empowerment’ te bevorderen. Bijvoorbeeld:
- Geef lerenden de mogelijkheid keuzes te maken ten aanzien van te raadplegen ondersteuningsmaterialen (zoals handleidingen).
- Bied lerenden keuzes en flexibiliteit ten aanzien van online opdrachten (wat en hoe).
- Laat lerenden creatieve opdrachten maken. Ook offline opdrachten.
- Pas samenwerkend leren toe (dankzij technologieën voor synchroon en asynchroon online leren).
- Bevorder dat lerenden eigenaar worden over hun eigen proces van beoordelen. Geef betekenisvolle feedback, laat hen reflecteren op hun leren, pas zelfbeoordeling toe, enzovoorts.
- Sluit aan bij de interesses van lerenden, bijvoorbeeld door gebruik te maken van een zogenaamd ‘Genius hour’ (lerenden mogen één uur per week werken aan een project naar eigen inzicht). Geef hen de mogelijkheid om hun interesses en passies met andere lerenden te delen.
- Geef lerenden de mogelijkheid om hun eigen nieuwsgierigheid te bevredigen, vragen te stellen en op zoek gaan naar antwoorden.
Spencer kijkt hierbij vooral naar het vergroten van de autonomie van lerenden. Het bevorderen van verbondenheid, werken aan uitdagende en haalbare doelen, positief benaderen, lerenden het gevoel geven dat ze de opdrachten aankunnen zijn volgens mij ook van belang.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie