Je ziet de laatste jaren vaker dat overleden artiesten als André Hazes nog als hologram optreden tijdens concerten. De bijdrage AI Allows Dead Woman to Talk to People Who Showed Up at Her Funeral laat zien dat je overledenen na hun dood nog kunt laten converseren met nabestaanden. Ongeacht wat je hier van vindt, kan de gebruikte technologie relevant zijn voor leren, opleiden en onderwijs.
Het artikel gaat over de begrafenis van de 87-jarige Britse Marina Smith. Na afloop van haar begrafenis ging zij in gesprek met haar zoon en met andere nabestaanden. Zoon Stephen is namelijk oprichter van startup StoryFile. Dit bedrijf maakt holografische gespreksvideo’s mogelijk, oorspronkelijk om herinneringen van overlevenden van de Holocaust te bewaren.
Voor dat Marina Smith is overleden heeft StoryFile haar met 20 camera’s gefilmd terwijl zij ongeveer 250 vragen beantwoordde. De gegevens werden vervolgens ingevoerd in een AI-toepassing die daardoor in staat was haar na haar dood virtueel na te bootsen.
Haar zoon kon na de begrafenis in gesprek gaan met het hologram van zijn moeder, en ook andere nabestaanden konden vragen stellen. Daarbij viel op dat Marina Smith nieuwe details over haar leven vertelde. Als de dood nadert, blijken mensen meer open te worden.
Volgens deze bijdrage was deze ervaring best schokkend voor de aanwezigen. En ik kan me dat best voorstellen. Het is trouwens niet de eerste keer dat deze technologie tijdens een begrafenis is ingezet. Maar wel voor eerst bij een gewone burger (al was haar zoon uiteraard wel eigenaar van het betreffende bedrijf).
Volgens de auteur van dit artikel is het werk van StoryFile representatief voor een veel groter streven van ‘Silicon Valley’ om doden ’tot leven’ te wekken met behulp van AI. Amazon heeft het bijvoorbeeld mogelijk gemaakt dat een overleden grootmoeder haar kleinkind via Alexa nog voor kan lezen.
Je kunt je, net als de auteur, afvragen waarom je dit zou moeten willen. Al kan ik me dat in het geval van de Holocaust-overlevenden (of bijvoorbeeld van degenen die een ander belangwekkende gebeurtenis hebben meegemaakt) wel weer voorstellen. Het hologram en het feit dat je kunt converseren met de visuele representatie maken deze toepassing meer authentiek en realistisch in vergelijking met een interview via video.
Je zou deze technologie volgens mij ook kunnen gebruiken om bijvoorbeeld ervaren of gepensioneerde docenten vragen te laten beantwoorden over hun vakgebied of over onderwerpen als klassenmanagement. Minder ervaren docenten, docenten in opleiding en lerenden kunnen vervolgens in gesprek gaan met de ‘hologram-docent’. Uiteraard kan zo’n hologram niet improviseren, bijvoorbeeld ale een lerende tijdens het gesprek afdwaalt. De technologie zal ook meer toegankelijk moeten worden, wil deze breder toegepast kunnen worden voor educatieve doeleinden.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Ik heb een aantal video’s gezien van nabestaanden die als rouwverwerking in gesprek gaan met een overledene. Ikzelf zou het vreselijk vinden om met iemand die je lief was, in gesprek te gaan na zijn/haar dood. Ik denk (maar dat is echt persoonlijk) dat je daarmee het rauwe rouwproces alleen maar verlengd en blijft hangen in toen de persoon er nog was. Toch schijnt het voor veel mensen troostend te zijn om nog even te kunnen praten. Mooi dat de techniek bestaat, maar ik laat deze even aan mijn deur voorbij gaan. De suggestie om oud leraren te bevragen is mooi…..maar zeg nou zelf, zouden we niet die seniore kennis gewoon uit de levende leren moeten halen en hun ervaringen gebruiken door ze jonge leraren te laten begeleiden aan het eind van hun carriere?
Dag Karin,
Hoe je een dergelijk initiatief ervaart, is inderdaad persoonlijk. Wat betreft de docenten: ik ga er vanuit dat docenten op een gegeven moment de organisatie echt verlaten. Op zo’n moment kan deze technologie gebruikt worden om kennis te borgen.