Veel lerenden, vooral de meest talentvolle, leren in het huidige onderwijssysteem dikwijls op een erg berekenende manier: wat moeten wij minimaal doen om een voldoende te halen? Dat blijkt onder meer uit recent Amerikaans onderzoek. Justin Marquis vraagt zich af of we deze groep niet meer kunnen uitdagen door badges (insignes) te gebruiken, in plaats van cijfers.
Marquis stelt:
Considering a switch from traditional letter or percentage grades to badges signifying achievement could open up many possibilities for a more fine-grained tracking of student progress, address some of the criticism regarding schools not teaching concrete skills, and motivating students to learn.
De redenen hiervoor zijn volgens hem drieledig:
- Als je gebruik maakt van badges met meerdere niveaus dan ben je beter in staat om leerdoelen voor de langere termijn te verdelen in kleine stappen, waarvan de voortgang goed is te volgen. Lerenden werken in duidelijke, afgebakende, stappen, naar meesterschap.
- Badges zijn niet gekoppeld aan bepaalde vakken, maar aan authentieke taken (zoals het schrijven van een paragraaf van een artikel). Dat maakt leren voor lerenden meer betekenisvol. Het is volgens Marquis ook meer gericht op het toepassen van kennis, in plaats van het reproduceren van kennis.
- Deze manier van beoordelen maakt volgens Marquis leren toegankelijker. Ze kunnen namelijk sneller voortgang boeken op meer afgebakende leerdoelen. Ook werkt het delen van badges met vrienden en ouders, en de representatie van prestaties ten aanzien van authentieke taken volgens hem motiverend.
Ik vind dit op zich een interessante invalshoek. Overigens wil ik hierbij wel opmerken dat het bepalen van beoordelingscriteria voor authentieke taken niet eenvoudig is. Daarnaast is het de vraag of het motiverende effect op termijn niet ook wegebt. Desalniettemin lijkt je deze manier van beoordelen de moeite van het uitproberen waard.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Hoi Wilfred,
Ik vind het vooral interessant om anders te kijken naar de waardering die je een leerling geeft voor zijn prestaties. Nu begin je met een 10 en kan het alleen maar slechter worden. Terwijl je van fouten ook kunt leren natuurlijk. Badges zie ik verder vooral als mogelijke symbolische erkenning voor inzet en prestaties die normaliter helemaal niet zichtbaar worden gemaakt. Denk bijvoorbeeld aan diverse buitenschoolse activiteiten of projecten. Blijft interessant!
Dag Wilfred,
Cijfers zijn naar mijn beeld vooral bedoeld om de prestaties van leerlingen onderling vergelijkbaar te maken, gemiddelden te trekken en uitspraken te doen over de kwaliteit van de prestatie ten opzichte van die van anderen. Alternatieven zouden op zoek moeten naar een systeem van beoordelen waarbij de beoordeling iets zegt over the achievements van een student of leerling. ‘Je moet niet vergelijken met een ander, maar met jezelf’, houd ik leerlingen voor, wanneer er door hen over cijfers gesproken wordt.
De berekenende houding van leerlingen en studenten om slechts het minimale te doen voor een voldoende, is een symptoom van het feit dat iedereen aan dezelfde beoordelingscriteria moet voldoen. Daarmee wordt de relativiteit van prestaties ontkend.
Ik weet niet of het gebruik van badges of insignes daaraan iets verandert. Wat denk jij?
groet,
Pieter van der Mark
Beste Wilfred,
Mooi artikel, momenteel experimenteren wij bij Het Leren van de Toekomst met badges.
Studenten worden gestimuleerd expertises te ontwikkelen. Een student:
– Blogt en creëert digitaal portfolio
– Stimuleert samenwerking/netwerkvorming
– Ontwikkelt en reflecteert expertises!
Specialisme van docenten en professionals uit het bedrijfsleven worden betrokken in het Community, kennis en ervaring kunnen inbrengen in het educatieve leerproces. Deze personen ondersteunen de studenten en voelen zich betrokken bij het leerproces.
misschien interessant om te bekijken: badges.simulise.com
http://www.hetlerenvandetoekomst.nl/771/de-toekomst-van-de-elektronische-leeromgeving
Ik denk van wel, Wilfred, maar het is een slag in de lucht. We zullen het werken met badges toch eerst nog moeten uitvinden, aanleren, toepassen en kijken of het uitdagender is. En voor wie, wanneer en waarom dan juist wel of juist niet.
Wat ik maandag jl. op het Nationaal ePortfolio Congres 2012 wel heb gemerkt is dat met hoeveel plezier de deelnemers aan de workshop van Doug Belshaw van Mozilla Foundation badges aan het ontwerpen waren. Zo werd heel vakkundig in korte tijd en met plezier een VCA-diploma in mootjes gehakt om er een serie zinvolle en prachtige badges van te maken die op allerlei manieren weer konden worden hergebruikt of gecombineerd met andere in mootjes gehakte leer/werk-‘prestaties’. Heel leuk, inspirerend en veelbelovend. Maar wie serieus op zoek naar beantwoording van jouw vraag, is nog wel even bezig. Maar het kan geen kwaad om alvast maar op de resultaten van dat onderzoek vooruit te lopen: ik wil wel met je wedden dat de hypothesen van Marquis voor 2020 in aanzienlijk vaker zullen worden bevestigd dan verworpen. Waar wedden we om?
Doet me hard denken aan de principes van ‘gamification of education’. Als de zaken goed doordacht zijn zullen ze sommige leerlingen motiveren, maar lang niet alle.
Het grote probleem is als het niet vakgebonden is, dat het een systeem is dat gedragen moet worden door een volledig schoolteam, of toch een deel ervan. Net daar zal het schoentje het meeste wringen, denk ik.
Badges maken deel uit van gamification. Het systeem zal niet alleen gedragen moeten worden door een schoolteam. Het zal maatschappelijk erkend moeten worden.
Dank voor het voorbeeld, Theo. Als ik met je moet wedden, dan moet ik dus een tegenovergestelde stelling innemen. En ik weet niet of ik dat wel wil!
Dank voor de aanvulling!
Ik weet het ook niet. Ik vraag me ook wel eens af of badges niet vooral competitie bevorderen in plaats van samenwerking. Gaat het er niet om zo veel mogelijk badges te verzamelen? dat is één van de vragen die ik nog heb.
Inderdaad. Zie ook mijn eerdere reacties.
Dit zal afhankelijk zijn van hoe je badges in zet denk ik. Vanuit het onderwijs heb ik geen voorbeelden, maar wel vanuit Scouting.
Ik ken een regioactiviteit waarbij deelnemers (kinderen van 11-16) mee kunnen doen aan een wandeltocht met 3 moeilijkheidniveaus en bij de moeilijkste toch ook met bepakking kunnen lopen. Voorheen was het lastig om leden mee te krijgen met de moeilijkste route en was het lopen met bepakking een zeldzaamheid.
Vier jaar geleden zijn hier nieuwe badges (Groen, Brons, Zilver en Goud) geïntroduceerd die bij het bijbehorende niveau uitgegeven worden. Dit jaar was het eerste jaar dat de moeilijkste route meer deelnemers heeft getrokken dan de beide andere routes bij elkaar en zijn er meer deelnemers die met bepakking liepen dan voorgaande jaren.
De meeste deelnemers geven ook aan dat zij graag voor die badge van een niveau hoger gaan. Het gebruik van badges kan dus wel stimulerend werken. (iig voor scoutingleden in de leeftijd 11-16 jaar :))
Volgens mij is dit een voorbeeld van een situatie waarin jongeren intrinsiek gemotiveerd zijn, en vanuit die interne drijfveren streven naar meesterschap.