Onlangs is in Nederland weer eens een discussie losgebarsten over de vraag of feitenkennis niet plaats moet maken voor ‘vaardigheden van de 21ste eeuw’. Charles Fadel verzet zich tegen deze tegenstelling.
Vooropgesteld: ik heb moeite met de term 21st Century Skills. Dat wil echter niet zeggen dat de bekwaamheden die onder deze vlag vallen niet belangrijk zijn. Binnen het onderwijs zal hier aandacht voor moeten zijn, ook al leren lerenden niet alleen op school. Daarnaast ontwikkelen tal van vakgebieden zich permanent waardoor we ons volgens mij met enige regelmaat moeten afvragen wat lerenden moeten leren. Dat blijkt overigens ook voor de 21ste eeuwse vaardigheden zelf te gelden. Bovendien heeft het onderwijs ook meerdere taken te vervullen (onder meer ook socialisatie).
Er zullen dus keuzes gemaakt moeten worden. Charles Fadel, onder meer docent aan Harvard, heeft onlangs een boek geschreven waarin hij op basis van een analyse van 32 raamwerken van bekwaamheden, vier relevante dimensies onderscheid:
- Kennis. Fadel verzet zich tegen het onderscheid tussen kennis en competenties. Je kunt volgens hem geen competenties ontwikkelen zonder een kennisbasis. Volgens hem zul je alleen zorgvuldig moeten cureren wat relevante kennis is. Er zal namelijk wel plaats gemaakt moeten worden voor nieuwe terreinen.
- Creativiteit, kritisch denken, communicatie en samenwerking zijn belangrijke vaardigheden. Daar zal binnen het onderwijs aandacht voor moeten zijn.
- Karakter. Zes kwaliteiten zijn volgens hem essentieel om heden ten dage goed te kunnen functioneren: mindfulness, nieuwsgierigheid, moed, veerkracht, ethiek en leiderschap.
- Meta-leren: metacognitie en een growth mindset.
Fadel meent verder dat het heel lastig is om meer verdiepend te leren en te doceren als je heel veel materiaal moet bestuderen. Verder stelt hij eufemistisch dat het moeilijk voor experts is om ruimte te maken voor andere vakgebieden.
Fadel laat zich niet verleiden tot uitspraken over welke kennis/leerinhouden niet meer relevant is/zijn. Het is niet alles of niets, meent hij. Het is wel de vraag hoeveel van een bepaald vakgebied noodzakelijk is om geleerd te worden. Hij verzet zich wel tegen opvattingen dat je geen kennis meer hoeft te leren, omdat je alles kunt opzoeken. Ook pleit hij voor een behoedzame aanpak bij het analyseren van curricula.
Everyone thinks of these changes as a chainsaw but we’re talking about using a scalpel and being extremely careful about how we choose the knowledge to teach, which is very important. (…) Relevance is a sophisticated topic. It’s about both short term and long term, and not taking a narrow view.
Fadel kiest enerzijds de nuance, maar benadrukt anderzijds ook omstreden kwaliteiten zoals mindfulness. Wat ik echter het belangrijkste aan zijn betoog vindt, is dat hij het belang van kennis als benadrukt en er voor pleit om zorgvuldig te kijken naar de relevantie van wat geleerd moet worden. Het heeft geen zin om als een Hond, eh olifant, door de porseleinkast van het onderwijs te stampen.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie