Vanochtend las ik de bijdrage The ‘Hidden Talent’ That Determines Success van David Robson. Daarin wordt betoogd dat ‘culturele intelligentie’ van groot belang is voor het functioneren binnen omgevingen waarin je moet samenwerken met professionals uit verschillende culturen. Deze vorm van intelligentie zou belangrijker zijn dan de ‘gewone’ intelligentie.
Culturele intelligentie (CQ) wordt gedefinieerd als het vermogen om effectief te functioneren binnen diverse culturele contexten. Een Japanse hoogleraar is dit fenomeen gaan onderzoeken toen zij bij het werken aan de millenniumbug merkte dat de slimste professionals niet goed met elkaar konden samenwerken. Individuele leden leken het met elkaar eens te zijn over een oplossing, maar voerden deze vervolgens op geheel andere wijze uit. De hoogleraar ontdekte dat de medewerkers over elkaars culturele verschillen struikelden. Dit leidde tot miscommunicatie en onbegrip.
Sinds die tijd zijn ook tests gebaseerd op vragenlijsten ontwikkeld om CQ te meten. Daarbij gaat het om vier componenten:
- CQ Drive: de motivatie om te leren over andere culturen.
- CQ Kennis: begrip van een aantal van de algemene culturele verschillen waarmee je te maken kunt krijgen.
- CQ Strategie: hoe kun je moeilijke confrontaties zinvol maken en er van leren.
- CQ Actie: je gedragsflexibiliteit inhoudt ; ben je in staat om je gedrag aan te passen, als de situatie daarom vraagt?
Robson illustreert dat iemand met een laag CQ de neiging kan hebben om gedrag van anderen door zijn eigen culturele lens te bekijken. Een Nederlander met een ‘laag CQ’ kan stil gedrag van Japanse of Koreaanse collega’s interpreteren als ‘vijandig’ of ‘verveeld’. Een persoon met een hoog CQ zal zich waarschijnlijk realiseren dat stilzwijgen een teken van respect kan zijn. De gesprekspartners geven dan pas feedback als zij hiertoe expliciet worden uitgenodigd. Deze persoon zal er dan voor zorgen dat binnen de vergadering expliciet gevraagd wordt om meningen van anderen.
Volgens Robson kan een laag CQ binnen de luchtvaart zelfs leiden tot rampen als piloten en luchtverkeersleiders elkaar hierdoor niet goed begrijpen.
De auteur verwijs ook naar onderzoek waaruit zou blijken dat CQ de beste voorspeller is voor het succes van officieren op internationale missies (25%, terwijl IQ 9,5% van het succes voorspelt).
Kun je dit leren?
De bijdrage gaat ook in op de vraag of je culturele intelligentie kunt ontwikkelen. Het antwoord daarop is ‘ja’. Het beste werkt als je persoonlijke ervaringen in andere landen en culturen opdoet. Het expliciet aanleren van enkele sleutelbegrippen lijkt dat proces te vergemakkelijken. Verder kun je aan je CQ werken via een coach die je ondersteunt bij het identificeren en aanpakken van potentiële uitdagingen.
Tenslotte wijst een sociaal psychologe in deze bijdrage ook op het belang van een ‘mindset’ als voorwaarde om CQ te ontwikkelen.
If someone believes that cultural attributes are fixed, for instance, they may face greater anxiety during their interactions with local people, and may crumble after a confusing or difficult encounter without thinking of ways to adapt in the future.
Mijn opmerkingen
Ik vind het interessant dat geprobeerd wordt om CQ te meten en dat ook onderzocht wordt in welke mate CQ een voorspeller is van succesvol werken in internationale settings. Er is echter het nodige te doen geweest omtrent andere vormen van intelligentie, dan het traditionele IQ. Er zal m.i. hier meer onderzoek naar gedaan moeten worden. Het onderzoek naar CQ als voorspeller van succes is bijvoorbeeld in een zeer specifiek context uitgevoerd. Verder is het gedachtegoed rondom ‘mindsets’ ook niet onomstreden.
Toch weten mede dankzij het werk van de onlangs overleden organisatiepsycholoog Hofstede dat er grote verschillen zijn tussen landen wat betreft culturele dimensies, en dat dit van invloed is op het functioneren van organisaties. Het is dan ook aannemelijk dat het vermogen om effectief te functioneren binnen diverse culturele contexten voor veel organisaties en professionals erg belangrijk is. Dat geldt niet alleen voor internationaal opererende organisaties, maar ook voor organisaties waar medewerkers uit verschillende culturen werkzaam zijn.
Verder zullen docenten, die les geven aan lerenden uit verschillende culturen, ook over een dergelijk vermogen moeten beschikken. De vier componenten illustreren wat dan van belang is.
Ik zie ook aangrijpingspunten om leertechnologie hierbij in te zetten. Ik denk bijvoorbeeld aan simulaties, bijvoorbeeld in een VR-omgeving, waar je strategieën kunt oefenen. Je ziet dan welk effect jouw acties hebben op het gedrag van, bijvoorbeeld, Koreaanse collega’s.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie