Rob Jacobs illustreert hoe het professionale netwerk van onderwijsgevenden zich -althans in potentie- heeft ontwikkeld. Inmiddels is sprake van een genetwerkte docent, die via zijn netwerk ook toegang heeft tot netwerken van anderen. Jacobs schrijft dat:
the “who” of potential members and collaborators is increased exponentially because of individual members networking through collaborative technology platforms, the “what.”
Dankzij nieuwe technologieën ontwikkelen zelfs professionele leergemeenschappen zich tot "Professional Networked Learning Collaborative" (PNLC). In zo'n PNLC is volgens hem sprake van samenwerking, gebaseerd op crowdsourcing. Hij somt daar ook kenmerken van op. Zoals teams die zich formeren op basis van een gedeelde belangstelling, participatie op basis van intrinsieke motivatie en een zich steeds sterker ontwikkelende interactie.
Dankzij een wat warrige opbouw van Rob Jacobs' betoog -vooral in de laatste paar alineas- was ik aan het eind de draad enigszins kwijt. En in met name zijn op één na laatste model staat volgens mij technologie te zeer centraal, in plaats van de netwerken van mensen die via technologie ontsloten worden.
Desalniettemin laat ook zijn bijdrage zien dat netwerken mede dankzij social media steeds belangrijker worden voor leren, en dat er een verschil is ten opzichte van gemeenschappen (zie ook mijn recente blogpost over een andere leerstrategie bij leren in een netwerk of mijn presentatie over leren in sociale, virtuele, netwerken). Al denk ik dat het aantal docenten dat op deze manier leert, helaas nog beperkt is.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie