Toen George Siemens 'zijn' connectivisme positioneerde als een nieuwe 'leertheorie', trok hij overduidelijk een te grote broek aan. Dat wil echter niet zeggen, dat zijn opvattingen over connectivisme bij het grof vuil gezet kunnen worden.
Siemens benadrukt dat lerenden kennis niet altijd hoeven op te slaan, maar dat zij vooral in staat moeten zijn om kennis te ontsluiten op het moment dat ze deze nodig hebben. Het gaat er juist om, stelt Siemens, dat lerenden keuzes maken, patronen leren herkennen, weten waar en bij wie zij kennis kunnen halen. In feite biedt Siemens hiermee een kader voor de praktijk, zoals die vandaag de dag –vooral dankzij social software- plaats vindt.Een praktijk, waarbinnen ‘to know who’ de meest belangrijke vorm van kennis lijkt te zijn.
In Connectivism: Learning theory of the future or vestige of the past? vragen Rita Kop en Adrian Hill zich ook af of het connectivisme bestaande leertheorieën zal vervangen. Na een goede samenvatting van het connectivisme, hebben zij behoorlijk wat woorden nodig om te onderbouwen dat Siemens' concept geen leertheorie is, en bestaande leertheorieën ook niet kan vervangen. Daarbij halen de auteurs onder meer de Twentse emiritus-hoogleraar Verhagen aan die stelt dat het connectivisme geen principes kent, die niet ook al in andere leertheorieën voorkomen.
Connectivism: Learning theory of the future or vestige of the past? is een zinvolle bijdrage in het 'connectivisme'-debat. Helaas blijven de auteurs wel gevangen binnen formeel leren. Zij zien risico's, aangezien er binnen online netwerken sprake kan zijn van een gebrek aan kritisch engagement. Een docent zou daarom belangrijk zijn om mensen bewust te maken van alternatieve zienswijzen.
Volgens mij gaan zij daarbij voorbij aan de diversiteit die in veel netwerken wel degelijk voorkomt. James Surowiecki noemt een diversiteit aan meningen niet voor niets als één van de voorwaarden waaronder een groep mensen zonder leiding tot resultaten komt die intelligenter zijn "dan de doorsnee leden van de groep".Verder gaan Kop en Hill m.i. voorbij aan de bias waar ook heel veel docenten last van hebben. Maken docenten lerenden daadwerkelijk vaak bewust van alternatieve visies?
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie