George Siemens heeft een prikkelend artikel -onder Creative Commons!- geschreven over "connectivism" (hoe vertalen we dat weer in normaal Nederlands?). In zijn weblog geeft hij de kern van het artikel prima weer: "Established learning theories fail to account for how learning happens in a digital age. We need a theory that incorporate the elements of network analysis, chaos, complex systems, etc. I’m suggesting that our ability to make connections and recognize patterns is the essence of learning digitally. Learning no longer only resides in a person…it can reside in appliances (digital storage media) or in a network."
Siemens beschrijft eerst de snelle ontwikkeling van kennis. Soms vraag ik me daarbij af of kennis wel zo snel verouderd. Conceptuele kennis bijvoorbeeld mijns inziens niet. Feitelijke kennis (en informatie) wel. Papegaaien we elkaar niet wat veel na?
Zijn kritiek op bestaande leertheorieën is dat deze onvoldoende rekening houden met leren dat buiten individuen plaats vindt, zoals organisatieleren. Zijn kritiek op, onder ander, het sociaal-constructivisme snijdt niet altijd hout. Maar dat is volgens mij niet het belangrijkste. Het grote voordeel van Siemens’artikel is de nadruk die hij legt op de impact van complexiteit en netwerken. Denk ook aan wat Carl Rohde tijdens het IVLOS-congres opmerkte over de behoefte van jongeren om "verbonden" (connected) te zijn.
Binnen e-learning en TE-learning is steeds meer aandacht voor personalisatie (het individu staat centraal). Tegelijkertijd is het inderdaad van groot belang om netwerk-leren mogelijk te maken (om te voorkomen dat leren een eenzame bezigheid is). Het gaat er m.i. om beiden te combineren.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie