Keuzedelen zijn een ‘hot item’ binnen het MBO. In een workshop werd ingegaan op configuraties versus keuzedelen. En op de voor- en nadelen ervan. Daarbij viel het me op dat vooral vanuit het perspectief van docententeams wordt geredeneerd. Maar wellicht is dat ook niet zo verbazingwekkend gezien de samenstelling van de groep. Tussen droom en daad staan ook op het gebied van flexibilisering vooral praktische bezwaren in de weg. Verder kwam de rol die ICT kan spelen bij het organiseren en verzorgen van keuzedelen nauwelijks aan bod. Dat is dan wel weer opvallend gezien het thema van deze conferentie.
Riny Romme van de MBO Raad ging eerst in op keuzedelen, die beogen studenten keuzevrijheid te geven. Via configuraties wil men e.e.a. organiseerbaar houden.
De school bepaalt daarbij het aanbod (vaak regionaal ingevuld). Deze keuzedelen -in totaal 1000- komen in een register terecht, die een school kan aanbieden. Vanaf 2018 gaan deze keuzedelen deel uit maken van de slaag/zak-regeling.
Studenten kunnen ook keuzedelen uit een andere sector (binnen de school) kiezen. Als school mag je dat om organisatorische redenen weigeren, of omdat het onderdeel al deel uit maakt van de opleiding.
Je kunt keuzedelen programmeren via een keuzedeeldag(deel) of op vaste momenten (lint of blok). Je kunt ook pas vanaf het tweede jaar aan de slag gaan met keuzedelen.
Scholen kunnen pakketjes maken van keuzedelen (configuraties). Studenten kiezen dan voor deze pakketten. Als school moet je die dan uitvoeren, ook al is daar maar beperkte belangstelling voor.
Vervolgens is de zaal in groepen verdeeld en zijn we vanuit het perspectief van team, student, en directie gaan kijken naar de kenmerken van keuzedelen vs configuraties.
Onze groep heeft met name gekeken naar het perspectief van de student, en de variant ‘vrije keuze’. Daarbij zijn we onder meer ingegaan op de twee kanten van keuzevrijheid. Enerzijds vinden lerenden het prettig dat zij zelf kleuring kunnen geven aan de inhoud van hun opleiding, anderzijds vinden lerenden het vaak ook lastig om keuzes te maken (paradox of choice). Ook vergt vrije keuze goede begeleiding (waar het op het gebied van loopbaan en studiebegeleiding vaak aan ontbreekt.
Configuraties hebben als voordeel dat studenten geen keuzestress hebben. Als een student echter op basis van configuraties keuzes hebt gemaakt, dan kun je daar later op basis van voortschrijdend inzicht spijt van krijgen.
Vanuit het perspectief van de directie zijn configuraties meer beheersbaar en betaalbaarder. Je kunt ook ‘veiliger starten’. Nadeel is dat je minder te bieden hebt, waardoor opleidingen wellicht minder aantrekkelijk zijn. En hoe zit het dan met de student centraal stellen?
Vanuit dit perspectief hebben vrije keuze delen als voordeel dat dit wellicht beter is voor de profilering van de school. Maar het vraagt ook om meer investering in begeleiding. Je zult ook beter na moeten denken over de randvoorwaarden, en moet je vermoedelijk meer tijd kwijt zijn aan administratie.
Vanuit het perspectief van het team zijn configuraties overzichtelijk en ‘roosterbaar’. Het is ook beter voor te bereiden, en te sturen. Bedrijfsleven kan ook een duidelijke plek krijgen. Vrije keuze delen hebben vanuit deze optiek dan ook vooral nadelen. Een belangrijk voordeel is dat je beter kunt aansluiten bij de belevingswereld van de lerenden.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie