Ik heb even getwijfeld of ik wel aandacht moest besteden aan het artikel Why Computers Alone Won’t Move the Needle van Leslie Harris. De conclusie lijkt namelijk een open deur. En toch kan ik het niet laten.
Harris schrijft over een grootschalig Amerikaans onderzoek waaruit blijkt dat het alleen verstrekken van computers aan leerlingen niet leidt tot betere onderwijsresultaten zoals cijfers, studiepunten, testscores en aanwezigheid (dat laatste vinden de economisch georiënteerde onderzoekers ook een resultaat). Men concludeert dat computers diverse voordelen hebben, maar dat het lastig is om te meten wat de effecten zijn.
Eerder onderzoek laat volgens Harris een gemengd beeld zien. Over het algemeen kun je zeggen dat computers positief bijdragen aan onderwijs, afhankelijk van hoe je ze inzet.
Een open deur? Inderdaad. Toch zie je dat er nog steeds scholen zijn die technologie aanschaffen zonder dat altijd even goed wordt nagedacht hoe deze worden ingezet. Ik vind het positief dat onderzoek is gedaan dat onderstreept dat investeringen in ICT alleen onvoldoende zijn. Vandaar dat ik hier aandacht aan besteed.
Wat ik wel opvallend vind, is dat ICT vaak wel zelfstandig ons gedrag beïnvloedt (de manier van communiceren en zelfs het produceren van artefacten) maar niet de manier waarop wij onderwijs geven en volgen. Dat heeft, vermoed ik, te maken met de complexiteit van onderwijsleerprocessen.
Een beperking van het onderzoek is m.i. dat alleen gekeken is naar zaken als cijfers en testscores. Misschien hebben jongeren, die voor het eerst over een eigen computer beschikten, wel andere zaken geleerd. In het kader van voorbereiding op een leven lang leren, is het sowieso belangrijk dat jongeren leren zelfsturend te leren.
Er zijn bovendien jongeren die al zelfgestuurd kunnen leren, al zijn er vermoedelijk veel meer die dat niet kunnen.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie