Leticia Britos Cavagnaro van Stanford’s digitale school heeft een chatbot ontwikkeld -de d.bot- die gebruikt kan worden voor doceren en leren. In een interview vertelt zij over de aanleiding, de werking van de d.bot en over de verdere ontwikkeling ervan.
Volgens Britos Cavagnaro leren we vooral ook buiten het klaslokaal. Zij en haar collega’s willen onderzoeken hoe we “out-in-the-world learning” kunnen ondersteunen: in eigen tempo leren, asynchroon en leren binnen contexten waar lerenden zich bevinden.
Chatbots hebben volgens haar het vermogen om verschillend op elke lerenden te reageren, afhankelijk van wat de lerenden zegt of vraagt. De chatbot past zich dus aan, aan de lerende. Dit versterkt de handelingsmogelijkheid van lerenden en vergroot het eigenaarschap ten aanzien van het leerproces. De docent krijgt hierdoor data over het leren waarmee de chatbpt verbeterd kan worden. Ook krijgt de docent inzicht in hiaten in de kennis of onjuiste aannames van lerenden.
Data over leren en feedback van lerenden wordt op een organische manier in de leerervaring geïntegreerd. Je hoeft volgens haar dan niet altijd testen te gebruiken om data over leren te verzamelen. De data kan handmatig of via algoritmes worden geanalyseerd. Dit laatste kun je met veel data doen. Op deze manier kun je volgens Britos Cavagnaro een chatbot-gemedieerde conversatie ontwerpen die de lerende begeleidt in een onderzoek of bij reflectie.
De d.bot die zij heeft ontwikkeld, maakt overigens geen gebruik van natural laguage processing, maar van een script (een beslissingsboom die in kaart is gebracht door de chatbot ontwerper). Natural language processing is voor haar doel nog te beperkt. De lerende krijgt de keuze uit reactiemogelijkheden bij vragen. Op basis van de keuze volgt weer een reactie. Volgens de ontwikkelaar kan dit ook natuurlijk overkomen.
Lerenden weten dat zij met een chatbot converseren en krijgen ook te horen wat er met de data gebeurd. Lerenden worden ook soms gevraagd om een nepnaam in te vullen, en niet hun echte naam. Docenten krijgen inzicht in data en bepaalde data rond reflecties worden geanonimiseerd gebruikt tijdens klassikale sessies. Leticia Britos Cavagnaro refereert ook aan onderzoek waaruit blijkt dat mensen zich meer op hun gemak voelen bij het delen van informatie en het stellen van vragen aan een actor die zij als niet-menselijk beschouwen.
Je moet bij de ontwikkeling van chatbots ook bewust nadenken over de duidelijke stijl en persoonlijkheid. Stijl en persoonlijkheid zijn afhankelijk van het doel dat je wilt bereiken. Zij beïnvloeden hoe lerenden zich verhouden tot en reageren op de chatbot.
Britos Cavagnaro stelt dat wanneer een activiteit het beste in eigen tempo en buiten het klaslokaal kan worden uitgevoerd, een chatbot het beste medium is voor het creëren van een leerervaring. Gebruikerscases zijn dan:
- Het bevorderen van reflectie over een bepaald onderwerp, bijvoorbeeld ter voorbereiding op een klassikale sessie.
- Het begeleiden van teamvorming. Teamleden beantwoorden een reeks elkaar opvolgende vragen met als doel psychologische veiligheid te ontwikkelen. Dit proces helpt hen collectief na te denken over hoe zij als team zullen werken.
- Een gids bij het verkennen van een campus of gebouw. De chatbot wijst op bijzonderheden en vraagt naar indrukken.
Aan het eind van de bijdrage geeft zij nog tips als je zelf wilt starten met chatbots.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Dag Wilfred, Ik vind dit een ontzettend inspirerend onderwerp en zou een grote behoefte binnen mijn onderwijsinstelling kunnen vervullen. Maar: zijn er ook Nederlandse/Nederlandstalige initiatieven op dit gebied? (Ik werk voor oa. een tweetal online hogescholen)
Dag Martine,
ChatGPT werkt meestal ook in het Nederlands. Ik ken geen Nederlandse initiatieven die met iets vergelijkbaars bezig zijn.