Tijdens het MARCHet-seminar verzorgden de bedenkers van het TPACK-model, Matthew Koehler en Punyra Mishra een presentatie over TPACK. Zij vertelden o.a. over het groot aantal publicaties dat internationaal over TPACK is verschenen. Vervolgens gingen ze in op hoe je TPACK kunt meten. Het model heeft diverse componenten die je kunt meten.
Zij hebben verleden o.a. een literatuurstudie uitgevoerd naar 303 papers over dit model. 66 ervan gingen over het meten van TPACK. Op basis daarvan hebben zij vijf types onderscheiden: self-reports, performance assessments (zoals lessenplannen), observaties, open vragen en interviews (zijn vaak gebonden aan een context). Wat betreft betrouwbaarheid en validiteit geven de onderzoeken overigens betrekkelijk weinig informatie. Heel veel van de onderzoeken zijn ook specifiek op een bepaalde situatie gericht. Wat dat betreft is er volgens Koehler en Mishra veel te doen.
De founding fathers van TPACK gingen ook in op het ontwikkelen van onderwijs met TPACK. Een populaire aanpak is de activity structures van Harris. Wat doen docenten? Kijk dan vervolgens hoe je ICT kunt gebruiken om die activiteiten te versterken.
Een tweede benadering is technology mapping, waarbij je vooral de affordances van technologie probeert te begrijpen. Benadering drie poogt alle drie de typen kennis uit TPACK integraal te benaderen (learning technology by design).
Meestal start je bij docentprofessionalisering met didactiek en vakinhoud. In de praktijk start docentprofessionalisering echter vaak met technologie. Idealiter wordt volgens Koehler en Mishra de technologiecursus vervangen door een 'everything at once' benadering. Deze benadering brengen zij ook zelf in de praktijk, in een behoorlijk heftig programma van certificaat tot en met promotie (http://edutech.msu.edu).
In het masterprogramma wil men technologie niet centraal stellen, niet didactisch dogmatisch zijn en ook op een spelende, creatieve manier leren waarbij reflectie een belangrijke rol speelt. Daarbij maakt men een onderscheid tussen micro-design en macro-design projecten. In het eerste geval werkt men bijvoorbeeld een half uur aan het interpreteren van misconcepties. In het tweede geval is sprake van een uitgebreidere analyse, die bijvoorbeeld met een paper wordt afgesloten.
In de discussie stelde Mishra dat er wat hem betreft geen best practices zijn, omdat elke context anders is. Zij pleiten daarom vooral voor het delen van ervaringen in de betreffende context. Aan de andere kant kan het ook erg leerzaam te zijn om te leren van ervaringen uit andere contexten. Je moet immers vooral ook buiten bestaande kaders leren denken.
Een andere vraag had betrekking op de volwassenheid van technologie. Volgens Mishra is technologie nooit volwassen, maar mag dat geen reden zijn om af te wachten. Technologie blijft zich echter doorontwikkelen. Jouw studenten lachen er ook om. Als technologie volwassen is, verdwijnt het.
De laatste vraag had te maken met of 'houding' en 'geloof/vertrouwen' niet essentieel is voor TPACK, en niet alleen kennis en vaardigheden. Mishra en Koehler bevestigden. Door TPACK te gebruiken, ontstaat ook meer vertrouwen en vaak daarmee een andere houding.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Wilfred, so you were at the session today. You should have jumped in and introduced yourself. It would have been great to meet, even if via skype. I hope the session was useful. I know Matt and I had a great time this morning. Thanks ~ punya
@Punya Mishra: I didn’t know that you knew me. Otherwise I would have introduced myselves. I thought the session was very useful. The whole day was interesting.