De laatste weken is erg veel geschreven over massive open online courses. Een aantal bijdragen heb ik gelezen. Wat zijn hieruit de belangrijkste bevindingen?
- Half december werd bekend dat een consortium van Britse universiteiten (waaronder de Britse Open Universiteit) Futurelearn heeft opgericht. Dit bedrijf richt zich, als ik de doelstellingen lees, niet alleen op het ontwikkelen van MOOC’s maar op een krachtenbundeling op het gebied van open courseware. Daarbij valt op dat men expliciet aangeeft geen replica’s te willen van face-to-face leren. Ook zullen verschillende business modellen worden toegepast.
- In de VS wil een ‘history harvest project‘ mondeling overgedragen geschiedenissen via een MOOC gaan borgen. Daarbij moet geen sprake zijn van eenrichtingsverkeer. Studenten zouden juist een actieve rol hierbij vervullen, en locale ‘history harvest’ gaan verzorgen. Volgens de initiatiefnemer kan dat leiden tot een nieuw type MOOC.
- Over een paar dagen start Alec Couros met een MOOC over educatieve technologie. Het concept moet het midden houden tussen een cursus en een community. Helaas heb ik het de komende weken erg druk, waardoor ik er niet actief in kan participeren.
- De Wall Street Journal heeft een artikel gewijd over business modellen en MOOC’s. Dit is nog een behoorlijke zoektocht, zo blijkt. Zullen instituten voldoende middelen genereren door het matchen van deelnemers en werkgevers, het verkopen van content aan scholen of aan examinering? Coursera heeft in een maandenlange pilot maar een beperkt aantal deelnemers aan werkgevers gekoppeld. Voor Udacity geldt dat ook. Bereikt men ook niet-intrinsiek gemotiveerde studenten? Hoelang zijn innovatieve bedrijven als Google en Autodesk bereid in MOOC’s te investeren? Levert samenwerking met Pearson op het gebied van examinering voldoende middelen op, mede gezien het feit dat slechts een kleine groep deelnemers examen doet? Of kunnen MOOC’s uiteindelijk toch alleen duurzaam worden georganiseerd via ‘grand funding’?
- Je leest nog steeds bijdragen die kritiek hebben op het didactisch concept van MOOC’s. Hoogleraar Mark Guzdial spreekt zelfs van een fundamentele misconceptie van onderwijs. De belangrijkste taak van een docent is volgens hem namelijk niet het verzorgen van lezingen. Verder is een cruciaal element van onderwijs ‘pedagogical content knowledge‘ (zeg maar vakdidactiek). Hier houden MOOC’s onvoldoende rekening mee. Tenslotte hebben docenten vooral ook een motiverende taak richting studenten, niet alleen een ‘filterfunctie’. Mensen die pleiten voor vervanging van bestaand universitair onderwijs door MOOC’s begrijpen volgens hem niet hoe dit onderwijs werkt. Volgens de auteur komt dat doordat universiteiten onvoldoende hebben gedaan om goed onderwijs te erkennen, waarderen en er over te publiceren.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie