Blended learning een “loze kreet”?

Vandaag mailde mijn collega Ineke Lam het artikel "Can ‘Blended Learning’ Be Redeemed?" van Martin Oliver en Keith Trigwell.
Ik heb het artikel net in de trein gelezen en vind het de moeite waard. De auteurs stellen vraagtekens bij de term "blended learning". Ze laten verschillende omschrijvingen de revue passeren en concluderen onder meer:

"It is either inconsistent (and so useless as a way of understanding practice) or redundant, because it simply describes practice within higher education more generally, and it attributes to learning something that, in terms of what we know, only applies to teaching or instruction."

Oliver en Trigwell geven ook aan dat in de "trainingswereld" blended learning is "opgekomen" als reactie op de kritiek op puur online leren (ik herken dat zeer).

"It is, in effect, a compromise position that avoids the excess of either a purely online or a purely face-to-face model of training. The fact that this model is already prevalent within practice in higher education means that the term is redundant within this context whilst being meaningful within a corporate training context."

Sterker, niet gespeend van enige arrogantie stellen de auteurs dat -zeg maar- bedrijfsopleidingen nog wat kunnen leren van het hoger onderwijs. Door als onderzoekers en docenten binnen het hoger onderwijs de term "blended learning" te gebruiken, geef je in feite een verkeerd signaal af. De auteurs spreken zelfs van

"paying homage to a group who are effectively seeking to redeem their failures by adopting our practices."

Toch zien de auteurs uiteindelijk wel brood, maar dan vanuit het perspectief van de "variation theory".