De afgelopen periode zijn weer verschillende bijdragen verschenen die dienen als ‘food for thought’ met betrekking tot online leren, de coronacrisis en de impact op leren, onderwijs en opleiden. In deze bijdrage vat ik een aantal van deze bijdragen samen.
COVID-19’s Long-Term Impacts on Education in 2020 and Beyond
Michael Horn wijst in deze bijdrage op de onderliggende verwevenheid van verschillende onderwijssectoren. Leerlingen in het voortgezet onderwijs missen nu bepaalde toetsen waardoor zij het volgend jaar niet kunnen doorstromen naar het hoger onderwijs (Horn schrijft over de VS). Tenzij instellingen voor hoger onderwijs besluiten om deze toetsen niet meer als voorwaarde voor deelname te handhaven. Docenten in opleiding kunnen hun opleiding niet afmaken waardoor er een groter tekort aan leerkrachten in het K-12 onderwijs ontstaat. Hij stelt ook:
COVID-19 will also exacerbate weaknesses in higher education business models, particularly in colleges and universities that are highly dependent on international students and haven’t created an adequate online strategy.
Michael Horn meent ook dat de behoefte aan onderwijs tijdens economische crises normaliter toeneemt. Het is volgens hem de vraag of dat ook na de coronacrisis gaat gelden.
Quinnsights: The Transformation is Not Digital!
Clark Quinn stelt dat ‘digitale transformatie’ niet alleen te maken heeft met technologie. Er komt veel meer bij kijken. Hij geeft voorbeelden van andere processen, van de “power of people” (inclusief waarden). Hoe engageren we werknemers, hoe begeleiden we medewerkers, hoe gaan we om met medewerkers (denk aan vertrouwen)? Investeer eerst in een ‘leercultuur’.
Thus, we’re missing out in two ways. One is ensuring that the people part is right before we get the technology right. The order matters! (…)
When we get this right, we’ll be optimally leveraging the power of both the people and the technology. The goal is a whole that’s greater than the sum of the parts. And that’s the promise we have.
The Online Learning Phoenix Moment
Volgens hoogleraar Gilly Salmon vormt de coronacrisis een “growth chance for educational provision“. Het is volgens haar bewonderenswaardig hoe diverse betrokkenen nu in korte tijd de omslag maken van face-to-face onderwijs naar onderwijs op afstand. Daarbij moeten we ons volgens haar realiseren dat de huidige vorm van afstandsonderwijs niets te maken heeft met “quality education“. Online leren vergt veel.
There are two key threshold concepts that are different for entirely digital learning. First that that the pedagogical pathways must be clearly scaffolded and paced. Second that the focus should be on active student study hours, not academic contact time.
In haar bijdrage formuleert Salmon ook suggesties “for a shift from contingency to sustainability“. Zij geeft daarbij aan dat onderwijsinstellingen kwetsbaar blijven indien we na de coronacrisis terugkeren naar wat we eerder deden, of -als het gaat om online leren- doorgaan met wat we momenteel doen.
A Pedagogy of Transformation for Times of Crisis
Sean Michael Morris is directeur van het Digital Pedagogy Lab van de School of Education and Human Development, University of Colorado Denver, USA. Hij is ook één van de keynotesprekers tijdens de OEB 2020. Hij stelt in deze bijdrage dat afstandsonderwijs in de huidige coronacrisis laat zien dat we eigenlijk zeer weinig doen met onderzoek, praktijkervaringen en uitgevoerde innovaties op het gebied van online leren. We hebben volgens hem meer oog voor academische integriteit (zoals het voorkomen van fraude) dan voor de ‘menselijke kant’. Hij schrijft o.a.:
the pandemic has not been learning design’s finest hour.
Net als Gilly Salmon onderstreept Morris dat het ontwerpen en ontwikkelen van online leren een complex traject is waarbij je verschillende disciplines nodig hebt. Dit kost tijd en energie, die we bij de start van de coronacrisis niet hadden. Verder vergt online leren een andere didactiek.
But a transformative digital pedagogy is one which looks first at the relationship between teacher and student, and at the multivalent ways that learning flows between them.
Morris verwijst daarbij onder meer naar het werk van Paulo Freire en Henry Giroux.
Enrique Dans meent dat we gedurende een langere periode te maken zullen hebben met beperkingen, zoals het afstand houden tot anderen. Dat betekent dat we niet meer met grote groepen tegelijkertijd naar school kunnen gaan. Online of in elk geval blended learning zal daardoor de norm worden. Dit brengt veranderingen met zich mee. We zullen bijvoorbeeld oplossingen moeten bedenken voor de ‘digitale kloof’, de ongelijke toegang tot technologie. Een tweede verandering is het realiseren van een andere didactische aanpak. Tenslotte moeten we ons volgens Dans realiseren dat bepaalde aanpakken niet meer zinvol zijn. Het voorbeeld dat hij daarbij geeft, is overigens bewezen onzin.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie