In Bichronous Online learning: Is blending asynchronous & synchronous the best approach? pleit Florence Martin op basis van de eigenschappen van asynchroon en synchroon online leren voor een combinatie van deze twee vormen, als je kiest voor volledig online leren. Er zal wel meer onderzoek gedaan moeten worden naar deze vorm van online leren.
Bij asynchroon online leren leren we onafhankelijk van plaats en tijd (bijvoorbeeld via een leermanagement systeem). Lerenden kunnen in eigen tempo leren en kunnen leren zeer flexibel combineren met andere bezigheden. Je krijgt echter niet onmiddellijk feedback. Interactie verloopt vaak moeizaam. Ook moet je je eigen leren kunt kunnen sturen, waardoor vaak sprake is van betrekkelijk weinig participatie.
Bij synchroon online leren leer je op het zelfde tijdstip, maar plaatsonafhankelijk (bijvoorbeeld via Teams of Zoom). Dankzij het ‘real time’-karakter verlopen interacties beter dan bij asynchroon online leren. Lerenden voelen zich meer verantwoordelijk en betrokken, mede omdat feedback onmiddellijk kan worden gegeven. Live online bijeenkomsten bieden lerenden ook meer structuur. Je hebt bij deze vorm van online leren echter ook te maken met beperkingen zoals technische problemen (die interacties weer kunnen bemoeilijken), planningsconflicten, de noodzakelijke beschikking over apparatren met internettoegang, videoconferencing-vermoeidheid en risico’s op afleiding (ook als je sessies niet op een andere manier vormgeeft).
Gulden middenweg?
Door beide vormen te combineren zou je volgens Florence Martin bij online leren weleens een gulden middenweg kunnen realiseren tussen flexibiliteit en ‘onmiddellijkheid’. Zij gebruikt de term ‘bichronous online learning’ om deze combinatie een naam te geven. De mate waarin asynchroon en synchroon online leren worden toepast kan dan variëren. Lerenden kunnen altijd en overal online leren, maar ook deelnemen aan live conversaties. Lerenden hebben dus de flexibiliteit om in eigen tempo te leren, maar kunnen ook makkelijker met anderen interacteren en onmiddellijk feedback krijgen.
Een voorbeeld van een toepassing is een online cursus met een vast startmoment en een vaste einddatum waarbij lerenden instructiemateriaal (zoals online video’s) zelfstandig bestuderen. Zij maken in eigen tijd en tempo oefeningen. Opdrachten hebben een bepaalde deadline. Tijdens live online sessies wordt ingegaan op de uitwerkingen van deze opdrachten, discussiëren lerenden in subgroepen over stellingen en kunnen er vragen worden beantwoord door experts.
Volgens Florence Martin is er nog weinig onderzoek gedaan naar de mix van deze twee manieren. Als er onderzoek wordt gedaan naar vormen van online leren, dan wordt met name gekeken naar verschillen tussen deze twee vormen. Het beperkt uitgevoerde onderzoek naar ‘bichroon online leren’ -zonder de term te gebruiken- laat zien dat het toevoegen van synchrone sessies aan asynchrone online cursussen kan leiden tot betere leerresultaten, hogere cijfers en minder uitval.
Er is echter meer onderzoek nodig. Afhankelijk hiervan zullen onderwijsinstellingen beslissen of online cursussen vaker beide modaliteiten zullen bevatten.
Mijn opmerkingen
Ik aarzelde aanvankelijk om de term ‘bichroon online leren‘ te gebruiken. Weer een nieuw begrip. Toch denk ik dat het wenselijk een pakkende term te gebruiken waarmee we de combinatie van asynchroon en synchroon online leren kunnen duiden.
Ik verwacht overigens dat aanbieders van cursussen, opleidingen en trainingen -als het weer even kan- asynchroon online leren zullen combineren met face-to-face leren. Als afstand en reistijd geen issue zijn, dan wegen de voordelen van face-to-face interacteren op tegen de beperkingen van live online sessies. Ik durf echter ook te stellen dat afstand en reistijd vaak wel een belemmering zijn voor het plannen van bijeenkomsten. Dit is mede afhankelijk van factoren zoals je doelgroep en de inhoud van sessies. Bij het realiseren van je ontwerp, denk je daar over na.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie